Skutki wyroków Trybunału Sprawiedliwości i Sądu Najwyższego dotyczących Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego i Krajowej Rady Sądownictwa (debata w redakcji „Europejskiego Przeglądu Sądowego” w dniu 17.12.2019 r.)
Skutki wyroków Trybunału Sprawiedliwości i Sądu Najwyższego dotyczących Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego i Krajowej Rady Sądownictwa (debata w redakcji „Europejskiego Przeglądu Sądowego” w dniu 17.12.2019 r.)
Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z 19.11.2019 r. (C 585/18, C 624/18 i C 625/18) dotyczący Izby Dyscyplinarnej SN i Krajowej Rady Sądownictwa, a także wyrok Sądu Najwyższego z 5.12.2019 r. wydany z uwzględnieniem wskazówek TS spotkały się z wielkim zainteresowaniem nie tylko w środowiskach prawniczych. W Kolegium redakcyjnym EPS zrodziła się myśl o zorganizowaniu debaty poświęconej tym orzeczeniom i ich następstwom w prawie polskim. Chodziło o szybką i skoncentrowaną reakcję komentatorów na wymienione wyroki. W międzyczasie pojawiło się wiele wypowiedzi w mediach. W internecie są dostępne nagrania kilku paneli z udziałem znanych prawników.
Przy zapraszaniu uczestników naszej debaty kierowaliśmy się prostą zasadą: mają to być fachowcy w dziedzinie prawa europejskiego, ale także prawa polskiego, mający doświadczenie nie tylko teoretyczne, ale także praktyczne w stosowaniu prawa, którzy nie wypowiadali się dotąd szerzej publicznie w ostatnich tygodniach na tematy poddane pod dyskusję.
Problemy na tle wspomnianych wyroków TS i SN są liczne i zróżnicowane. Niezbędne okazało się zatem dokonanie wspólnego wyboru niektórych zagadnień zasługujących na głębsze i dokładniejsze rozważenie, z pominięciem z konieczności innych zagadnień.
Istotnym czynnikiem jest czas. Debata odbyła się 17.12.2019 r., czyli niecały miesiąc po wyroku TS i niecałe dwa tygodnie po wyroku SN. W niniejszym numerze EPS znajduje się jej zapis. Został on także udostępniony na portalach prawniczych. Organizatorom debaty chodzi o to, aby dyskusja na omawiane tu tematy mogła się w szerokim zakresie toczyć, kiedy są one szczególnie aktualne i potrzebne.
Effects of Judgments of the Court of Justice and the Supreme Court Concerning the Supreme Court Disciplinary Chamber and the National Council of the Judiciary (a debate held by the editorial board of Europejski Przegląd Sądowy on 17 December 2019)
The judgment issued by the Court of Justice on 19 November 2019 (C 585/18, C 624/18 and C 625/18) that concerns the Supreme Court Disciplinary Chamber and the National Council of the Judiciary, as well as the judgment issued by the Supreme Court of 5 December 2019, in which the Court took into consideration CJ recommendations, have been received with great interest not only among lawyers. In the EPS Editorial College, this sparked the idea of organizing a debate about those judgments and their consequences in the Polish law. The aim was to get a quick and focused response to these judgments from the commentators. In the meantime, many statements have appeared in the media. On the Internet you can find recordings of several panel discussions featuring well-known lawyers.
When inviting the participants of our debate, we followed a simple rule: they had to be experts in the field of EU law but also Polish law, with not only theoretical but also practical experience in applying the law, who in the weeks before the debate had not spoken out publicly on any of the topics discussed.
Many various problems arise against the background of the aforementioned CJ and SC judgments. Thus we had to collectively choose certain issues that merited more in-depth and thorough consideration, leaving other issues aside out of necessity.
Time is an important factor. The debate was held on 17 December 2019, less than a month after the CJ judgment and less than two weeks after the SC judgment. This issue of EPS contains a transcript of this debate. It was also made available on legal portals. The debate organizers have strived to enable holding a discussion about the topics listed here in a broad scope at a time when they are particularly topical and needed.
Paweł Bańczyk
Autor jest sędzią Sądu Okręgowego w Gdańsku.
Dopuszczalność wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym na podstawie weksla własnego wystawionego przez konsumenta – wykładnia i zastosowanie w praktyce sądowej wyroku Trybunału Sprawiedliwości C-176/17, Profi Credit Polska, w stanie prawnym dotychczasowym i od 7.11.2019 r.
Słowa kluczowe: ochrona konsumentów, nieuczciwe warunki w umowach konsumenckich, weksel gwarancyjny, weksel własny in blanco, postępowanie nakazowe
Nieczęsto zdarza się, aby wyrok Trybunału Sprawiedliwości miał tak duże przełożenie na stosowanie przepisów polskiej procedury cywilnej, jak to jest w przypadku wyroku z 13.09.2018 r., C-176/17, Profi Credit Polska S.A. w Bielsku-Białej przeciwko Mariuszowi Wawrzoskowi. Z orzeczenia tego wynika obowiązek dokonywania przez sądy polskie innej niż dotychczas wykładni przepisów Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu nakazowym w sprawach, w których podstawę żądania pozwu stanowi weksel własny wystawiony przez konsumenta na zabezpieczenie wierzytelności przedsiębiorcy. Pomimo dużego znaczenia praktycznego wyrok nie doczekał się wielu pogłębionych analiz. Celem niniejszego artykułu jest ustalenie jego właściwej wykładni oraz prawidłowego sposobu zastosowania w praktyce sądowej, zwłaszcza w kontekście nowelizacji Kodeksu postępowania cywilnego, która weszła w życie 7.11.2019 r., w tym przede wszystkim przesądzenie, czy z wyroku wynika zakaz wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym na podstawie weksla własnego wystawionego przez konsumenta.
Słowa kluczowe: ochrona konsumentów, nieuczciwe warunki w umowach konsumenckich, weksel gwarancyjny, weksel własny in blanco, postępowanie nakazowe
Paweł Bańczyk
The author is a judge of the Regional Court in Gdańsk.
Permissibility of Issue under the Order for Payment Procedure of an Order for Payment Founded on a Promissory Note Issued by a Consumer. Interpretation and Application in Court Practice of Judgment of the Court of Justice in Case C-176/17, Profi Credit Polska, in the Legal Environment before and after 7 November 2019
It rarely happens that a judgment of the Court of Justice has such a great influence on the application of the Polish provisions on civil procedure as the judgment of 13 September 2018, C-176/17, Profi Credit Polska S.A. w Bielsku-Białej v. Mariusz Wawrzosek. What follows from this judgment is a duty for Polish courts to make a different interpretation - compared to the one used so far - of the provisions of the Code of Civil Procedure on order for payment procedure in cases where the grounds for the claim is a promissory note issued by a consumer to secure the debt owed to an entrepreneur. Despite its considerable practical importance, the judgment has not been the subject of many in-depth analyses. This article aims to determine its proper interpretation and correct application in court practice, especially in the context of amendments to the Code of Civil Procedure that entered into force on 7 November 2019. First and foremost, the author tries to determine whether the judgment introduces a prohibition of issuing - in order for payment procedure - orders for payment founded on promissory notes issued by consumers.
Keywords: consumer protection, unfair terms in consumer agreements, promissory note securing obligations, blank promissory note, order for payment procedure
Bibliografia:
Heropolitańska I., Prawo wekslowe i czekowe. Praktyczny komentarz, Warszawa 2011.
Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, t. 3, Postępowanie rozpoznawcze, red. T. Ereciński, Warszawa 2016.
Łazarska A., Ochrona praw konsumenta w sądzie, „Rzeczpospolita” z 13.10.2018 r.
Matusiak-Frącczak M., Nakaz zapłaty przeciwko konsumentowi wyłącznie na podstawie weksla. Glosa do wyroku TS z 13.09.2018 r., C-176/17, LEX 2018.
Ziembiński Z., Logika praktyczna, Warszawa 1994.
Izabela Marcinkowska
Autorka jest doktorantką na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego.
Poszanowanie różnorodności językowej w Unii Europejskiej – glosa do wyroku Trybunału Sprawiedliwości z 26.03.2019 r., C-377/16, Królestwo Hiszpanii przeciwko Parlamentowi Europejskiemu
Poszanowanie różnorodności językowej stanowi wartość podstawową Unii Europejskiej, a dyskryminacja ze względu na język jest zakazana. Istotnym elementem poszanowania różnorodności językowej jest wybór języka komunikacji z instytucjami i organami UE. Niniejszą glosę zainspirował wyrok Trybunału Sprawiedliwości C-377/16, Hiszpania przeciwko Parlamentowi Europejskiemu, w którym Trybunał Sprawiedliwości stwierdził nieważność zaproszenia do składania kandydatur, jak również bazy danych utworzonej na mocy tego zaproszenia, z uwagi na odmienne traktowanie ze względu na język, które jest niedopuszczalne, chyba że opiera się na obiektywnych i uzasadnionych podstawach i służy osiągnięciu celów zgodnych z prawem w ramach ogólnego interesu polityki kadrowej. Uzasadnienie takiego ograniczenia spoczywa na organie je wprowadzającym. Z uwagi na to, że Parlament nie wykazał powyższego oraz nie przyjął własnych reguł wewnętrznych w zakresie stosowania swojego systemu językowego, Trybunał Sprawiedliwości przyjął, że nie można stwierdzić, iż języki, w których został sporządzony formularz, to języki bezsprzecznie najbardziej użyteczne dla wykonywania funkcji bez ich konkretnego wskazania. W niniejszej glosie autorka odnosi się zarówno do rozstrzygnięcia Trybunału i opinii rzecznika generalnego, jak i istotnych zagadnień poruszonych w wyroku, takich jak zasada poszanowania różnorodności językowej, system językowy Unii Europejskiej, prawo wyboru języków komunikacji i zasada niedyskryminacji. Wobec wielości języków urzędowych Unii Europejskiej, które mają charakter równorzędny, wyrok Trybunału C-377/16, Hiszpania przeciwko Parlamentowi Europejskiemu, może dać asumpt do rozważań na temat efektywnej komunikacji, zarówno wewnętrznej i zewnętrznej, w Unii Europejskiej.
Słowa kluczowe: różnorodność językowa, dyskryminacja ze względu na język, zasada uzasadnionych oczekiwań
Izabela Marcinkowska
The author is a doctoral student at the Faculty of Law and Administration, University of Gdansk
Respect for Linguistic Diversity. Commentary on Court of Justice Judgment of 26 March 2019, C-377/16, Kingdom of Spain v. European Parliament
Respecting linguistic diversity is a fundamental value of the European Union and any discrimination based on language is prohibited. An important element of respect for linguistic diversity is the choice of language of communication with EU institutions and bodies. This commentary has been inspired by the judgment of the Court of Justice in C-377/16 Spain v. Parliament, where the Court of Justice annulled the Call for Expressions of Interest and declared the database established pursuant thereto void, finding that there was a language-based difference in treatment, which is unacceptable, ‘unless it is objectively and reasonably justified and meets legitimate objectives in the general interest in the framework of staff policy’. The justification for such a restriction has to be provided by the authority introducing it. Since the Parliament neither demonstrated the above nor did it adopt its own internal rules of procedure governing the application of its language regime, the Court of Justice held that it could not be found that the languages in which the form had been drawn were undoubtedly the most useful languages that for performing the relevant functions without identifying them specifically. In this commentary, the author refers to both the Court's decision and the opinion of Advocate General as well as the relevant issues addressed in the judgment, such as the principle of respect for linguistic diversity, the language system of the European Union, the right to choose communication languages, and the principle of non-discrimination. In view of the multiplicity of official languages of the European Union, which are equally important, the Judgment of the Court of Justice in C-377/16 Spain v. Parliament may incite reflections on effective – both internal and external – communication within the EU.
Keywords: linguistic diversity, discrimination based on language, principle of legitimate expectations
Bibliografia:
Barbier J.C., The Myth of English as a Common Language in the European Union (EU) and Some of Its Political Consequences [w:] Language Policy and Linguistic Justice, red. M. Gazzola, T. Templin, B.-A. Wickström, Cham 2018.
Crystal D., The Cambridge Encyclopedia of Language, Cambridge 2017.
Derlén M., Multilingual Interpretation of European Union Law, Alphen aan den Rijn 2009.
Doczekalska A., Angielski może w UE zostać po brexicie, https://www.prawo.pl/prawo/jezyk-angielski-w-ue-zostanie-po-brexicie,313073.html (dostęp: 11.12.2019 r.).
Druzenko S., Wielojęzyczność Unii Europejskiej. Problemy językowe i terminologiczne prawa Unii Europejskiej, „Scripta Neophilologica Posnaniensia” 2009/10.
Eco U., W poszukiwaniu języka uniwersalnego, tłum. W. Soliński, Gdańsk–Warszawa 2002.
Kornobis-Romanowska D., Pewność prawa w Unii Europejskiej, pomiędzy autonomią jednostki a skutecznością prawa UE, Warszawa 2018.
Kulczycki E., Utopia języka doskonałego w europejskim kręgu kulturowym, „Homo Communicativus” 2007/2.
Kużelewska E., Impact of Brexit on the status of the English language in the European Union, „Środkowoeuropejskie Studia Polityczne 2019/2.
Mohdin A., Even after Brexit, English will remain the language that holds the EU together, https://qz.com/1270508/even-after-brexit-english-will-remain-the-language-that-holds-the-eu-together (dostęp: 11.12.2019 r.).
Mollin S., Euro-English assessing variety status, Tübingen 2005.
Słojewska A., Angielski głównym językiem Unii Europejskiej, ale nieoksfordzki, „Rzeczpospolita” z 6.08.2018 r.
Śledzińska‑Simon A., Zasada równości i zasada niedyskryminacji w prawie Unii Europejskiej, „Studia BAS” 2011/2.
dr hab. Monika Niedźwiedź
Autorka jest adiunktem w Katedrze Prawa Europejskiego na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie (ORCID: 0000-0002-4822-6119).
Doktryna Meroni i jej znaczenie dla europejskiego prawa administracyjnego – wprowadzenie i wyrok Trybunału Sprawiedliwości z 13.06.1958 r., 9/56, Meroni & Co., Industrie Metallurgiche, SpA przeciwko Wysokiej Władzy EWWiS
Mimo że stan faktyczny i prawny sprawy rozstrzygniętej wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości z 13.06.1958 r., 9/56, Meroni & Co., Industrie Metallurgiche, SpA przeciwko Wysokiej Władzy EWWiS, dotyczył nieobowiązującego już Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Węgla i Stali, to jednak nadal zasługuje na uwagę, wytyczył bowiem na ponad pół wieku zasady przekazywania uprawnień przez instytucje ówczesnej Wspólnoty na rzecz innych podmiotów i wypełnił istotną lukę prawną w systemie traktatowym związaną z brakiem wyraźnych przepisów dotyczących dopuszczalności i warunków przekazywania uprawnień. Z pewnymi modyfikacjami, wynikającymi z najnowszego orzecznictwa, pozostaje nadal istotnym punktem odniesienia w dyskusji nad warunkami przekazywania uprawnień przez unijną egzekutywę oraz przyznawania uprawnień przez ustawodawcę unijnego innym niż instytucje podmiotom w celu realizowania europejskiego prawa administracyjnego.
Słowa kluczowe: doktryna Meroni, przekazanie uprawnień, przyznanie uprawnień, agencje europejskie
dr hab. Monika Niedźwiedź
The author is an assistant professor at the Chair of EU Law, Faculty of Law and Administration, Jagiellonian University in Krakow (ORCID: 0000-0002-4822-6119).
The Meroni Doctrine and Its Importance for European Administrative Law. Introduction and Judgment of the Court of Justice of 13 June 1958, Meroni & Co., Industrie Metallurgiche, SpA v. High Authority of the ECSC
Judgment of the Court of Justice of 13 June 1958 in case 9/56, Meroni & Co., Industrie Metallurgiche, SpA v. High Authority of the ECSC, even though the facts of the case and the legal status concern the no longer binding Treaty establishing the European Coal and Steel Community and seem to be old-fashioned, still deserves attention, as it set out, for over half a century, the rules on the delegation of powers by institutions of the then Community to other entities. Thus it filled a significant legal gap in the treaty system related to the lack of explicit provisions regarding the admissibility and conditions of delegation of powers. With some modifications resulting from the latest case law, it remains an important point of reference in the discussion on the conditions of the delegation of powers by the EU executive branch and conferral of competences by the EU legislator to bodies outside the institutions of the EU in order to implement European administrative law.
Keywords: Meroni doctrine, delegation of powers, conferral of powers, EU agencies
Bibliografia:
Bergström C.F., Shaping the new system for delegation of powers to EU agencies: United Kingdom v. European Parliament and Council (Short selling), „Common Market Law Review” 2015/1.
Biernat S., Europejskie prawo administracyjne i europeizacja krajowego prawa administracyjnego (zarys problematyki), „Studia Prawno-Europejskie” 2002/6.
Chamon M., EU Agencies: Does the Meroni Doctrine Make Sense?, „Maastricht Journal of European and Comparative Law” 2010/3.
Chamon M., The Empowerment of Agencies under the Meroni Doctrine and Article 114 TFEU: Comment on United Kingdom v Parliament and Council (Short-selling) and the Proposed Single Resolution Mechanism, „European Law Review” 2014/3.
Chamon M., The Influence of „Regulatory Agencies” on Pluralism in European Administrative Law, „Review of European Administrative Law” 2012/2.
Craig P., EU Administrative Law, Oksford 2012.
Dehousse R., Misfits: EU Law and the Transformation of European Governance, „Jean Monnet Working Paper” 2002/2.
Górka M., Rola Europejskiej Agencji Oceny Produktów Leczniczych w procedurze dopuszczania leków do obrotu w Unii Europejskiej, „Kwartalnik Prawa Publicznego” 2001/2.
Hofmann H.C.H., Rowe G., Türk A.H., Administrative law and Policy of the European Union, Oxford 2011.
Kozina A., Martinić S., Mihalić V., The Delegation of Executive Powers to EU Agencies and the Meroni and Romano Doctrines, „Pravnik” 2017/1.
Lenaerts K., Regulating the Regulatory Process: „Delegation of Powers” in the European Community, „European Law Review” 1993/1.
Niedźwiedź M., Administracyjne wykonywanie prawa Unii Europejskiej [w:] System Prawa Administracyjnego, red. R. Hauser, Z. Niewiadomski, A. Wróbel, t. 3, M.P. Baran i in., Europeizacja prawa administracyjnego, Warszawa 2014.
Niedźwiedź M., Międzynarodowa pomoc prawna w sprawach administracyjnych w świetle prawa unijnego, Warszawa 2017.
Niedźwiedź M., Rola agencji europejskich w strukturze instytucjonalnej Unii Europejskiej a postanowienia traktatu ustanawiającego Konstytucję dla Europy [w:] Konstytucja dla Europy. Przyszły fundament Unii Europejskiej, red. S. Dudzik, Kraków 2005.
Schmidt-Aβmann E., Ogólne prawo administracyjne jako idea porządku. Założenia i zadania tworzenia systemu prawnoadministracyjnego, Warszawa 2011.
Supernat J., Administracja Unii Europejskiej. Zagadnienia wybrane, Wrocław 2013.
Wróbel A., Europeizacja prawa administracyjnego – pojęcie i konteksty [w:] System Prawa Administracyjnego, red. R. Hauser, Z. Niewiadomski, A. Wróbel, t. 3, M.P. Baran i in., Europeizacja prawa administracyjnego, Warszawa 2014.
Orzecznictwo Sądu Najwyższego i Naczelnego Sądu Administracyjnego
Orzecznictwo Sądu Najwyższego – Michalina Szpyrka (autorka jest doktorantką na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego oraz asystentem sędziego w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego, ORCID: 0000-0001-7678-5287)
Orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego – dr Robert Talaga (autor jest starszym referendarzem w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Poznaniu, ORCID: 0000-0002-5281-2188)
EU-Related Case Law of Polish Courts
Case law of the Supreme Court – Michalina Szpyrka (the author is a doctoral student at the Faculty of Law and Administration of the University of Warsaw and a judge’s assistant at the Labour Law and Social Security Chamber of the Supreme Court, ORCID: 0000-0001-7678-5287)
Case law of the Supreme Administrative Court – dr Robert Talaga (the author is a senior court referendary at the Provincial Administrative Court in Poznań, ORCID: 0000-0002-5281-2188)