Zadośćuczynienie pieniężne za naruszenie więzi rodzinnej. Glosa do uchwały składu 7 sędziów Sądu Najwyższego – Izba Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych z dnia 22 października 2019 r., I NSNZP 2/19
Tobiasz Nowakowski
absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego
Zadośćuczynienie pieniężne za naruszenie więzi rodzinnej. Glosa do uchwały składu 7 sędziów Sądu Najwyższego – Izba Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych z dnia 22 października 2019 r., I NSNZP 2/19
W krytycznej glosie autor przedstawia wiele argumentów przemawiających za dominującą tezą dopuszczającą kwalifikowanie więzi rodzinnej jako dobra osobistego. Przede wszystkim sporne dobro wytworzyło się w świadomości społecznej i kształtuje tożsamość danej osoby. Fakt ten potwierdza najnowszy raport opublikowany przez Centrum Badań Opinii Społecznej. Ponadto w jego ocenie obecny model prawa cywilnego w żadnej mierze nie uzasadnia zawężającej wykładni przepisów dotyczących zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Autor dodaje także, że podział na podmioty pośrednio i bezpośrednio poszkodowane w odniesieniu do szkody niemajątkowej należy uznać za archaiczny i pozbawiony większego waloru praktycznego.
Słowa kluczowe: prawo cywilne, więź rodzinna, zadośćuczynienie pieniężne, krzywda, szkoda na osobie, dobra osobiste
Tobiasz Nowakowski
graduate of the Faculty of Law and Administration of the University of Łodz
Cash Compensation Granted for Severed Family Relationships. Resolution of 7 Judges of the Supreme Court – Labour Law, Social Security and Public Affairs Chamber of 22 October 2019, I NSNZP 2/19
In a critical commentary, the author presents a number of arguments in favor of the dominant view allowing the qualification of a family relationship as a personal interest. First of all, the disputed good arises in the social consciousness and shapes the identity of the person. This fact is confirmed by the latest report published by the Public Opinion Research Centre. In addition, in the author’s view, the current model of civil law in no way justifies a restrictive interpretation of the provisions on non-pecuniary compensation for harm suffered. The author also adds that the division into direct and indirect victims in relation to non-pecuniary loss should be considered archaic and devoid of any greater practical value.
Keywords: civil law, family relationship, non-pecuniary loss, harm, personal injury, personal goods
Bibliografia:
Bogucki M., Zadośćuczynienie za krzywdę osobom najbliższym poszkodowanego. Glosa do uchwały składu 7 sędziów SN z 27.03.2018 r., III CZP 60/17, „Palestra” 2019/6.
Kaliński M., Szkoda na mieniu i jej naprawienie, Warszawa 2014.
Lackoroński B., Glosa do uchwały SN z dnia 22 października 2010 r., „Orzecznictwo Sądów Polskich” 2011/9.
Lewaszkiewicz-Petrykowska B., W sprawie wykładni art. 448 KC, „Przegląd Sądowy” 1997/1.
Mularski K. [w:] Kodeks cywilny. Komentarz do art. 1–44911, t. 1, red. M. Gutowski, Warszawa 2016.
Nowakowski T., Zadośćuczynienie pieniężne przyznawane najbliższym członkom rodziny poszkodowanego za naruszenie więzi rodzinnej. Glosa do uchwały składu 7 sędziów SN z 27.03.2018 r., III CZP 60/17, „Orzecznictwo Sądów Polskich” 2019/5.
Nowakowski T., Przyczynienie się pracownika do wypadku przy pracy a wysokość odszkodowania z art. 446 § 3 k.c. i zadośćuczynienia pieniężnego z art. 446 §4 k.c. Glosa do wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 6.12.2018 r., III APa 51/18, „Orzecznictwo Sądów Polskich” 2019/10.
Osajda K., Zadośćuczynienie za doznane przez bliskiego uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku, „Państwo i Prawo” 2016/1.
Palmer V.V. [w:] Comparative Tort Law: Global Perspective, red. M. Bussani, A.J. Sebok, Cheltenham, Northampton 2015.
Radwański Z., Olejniczak A., Zobowiązania – część ogólna, Warszawa 2012.
Safjan M., Naprawienie krzywdy niemajątkowej w ramach odpowiedzialności ex contractu [w:] Odpowiedzialność cywilna. Księga pamiątkowa ku czci Profesora Adama Szpunara, red. M. Pyziak-Szafnicka, Kraków 2004.
Safjan M., Ochrona majątkowa dóbr osobistych po zmianie przepisów Kodeksu cywilnego, „Przegląd Prawa Handlowego” 1997/1.
Śmieja A. [w:] System Prawa Prywatnego, Prawo zobowiązań – część ogólna, t. 6, red. A. Olejniczak, Warszawa 2014.
Szpunar A., Przesłanki przewidzianego w art. 448 KC zadośćuczynienia, „Przegląd Sądowy” 2002/1.
Szymańska vel. Szymanek P., Zadośćuczynienie za poważny uszczerbek na zdrowiu najbliższego członka rodziny, „Monitor Prawniczy” 2018/11.
dr Krzysztof Eichstaedt
sędzia Sądu Apelacyjnego w Łodzi
Brak uzasadnienia zaskarżonego wyroku jako niewystarczająca przesłanka do jego uchylenia. Glosa do wyroku Sądu Najwyższego – Izba Karna z dnia 4 września 2019 r., IV KS 39/19
Należy podzielić stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia 4.09.2019 r., IV KS 39/19, że brak uzasadnienia wyroku sądu pierwszej instancji nie stanowi podstawy do przeprowadzenia na nowo przewodu sądowego w całości przed sądem meriti, a zatem okoliczność ta nie może spowodować uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji. Przemawia za tym przede wszystkim to, iż uzasadnienie wyroku sporządza się po wydaniu wyroku, a o trafności wyroku decyduje materiał dowodowy, jaki został zgormadzony w sprawie, a nie pisemne uzasadnienie wyroku. Przedmiotem apelacji jest bowiem wyrok, a nie jego pisemne uzasadnienie.
Słowa kluczowe: postępowanie karne, uzasadnienie wyroku, przesłanki uchylenia wyroku, przeprowadzenie na nowo przewodu sądowego w całości
dr Krzysztof Eichstaedt
sędzia Sądu Apelacyjnego w Łodzi
Failure to Provide a Statement of Reasons for the Judgment under Appeal as Insufficient Grounds for Setting It Aside. Commentary on Judgment of the Supreme Court – Criminal Chamber of 4 September 2019, IV KS 39/19
The position expressed by the Supreme Court in the judgment of 4 September 2019, IV KS 39/19, that lack of a statement of reasons for the judgment of the first instance court does not constitute a basis for conducting the entire court proceedings before the court of fact anew, merits approval. Therefore this circumstance cannot cause the judgment under appeal to be set aside, with the case being remanded to the court of first instance. This view is supported primarily by the fact that the statement of reasons for the judgment is prepared after the judgment has been issued, and the correctness of the judgment is determined by the evidence adduced in the case, not the written statement of reasons for the judgment. The appeal concerns the judgment, not its statement of reasons.
Keywords: statement of reasons for a judgment, grounds for setting a judgment aside, conducting the entire court proceedings anew
Bibliografia:
Błoński M., Odroczenie wydania wyroku (art. 411 k.p.k.), „Przegląd Sądowy” 2019/2.
Błoński M., Uchylenie orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania jako wyjątkowy rodzaj rozstrzygnięcia sądu odwoławczego [w:] Proces karny sensu largo rzeczywistość i wyzwania, Księga jubileuszowa Profesora Tomasza Grzegorczyka z okazji 70 urodzin, red. R. Olszewski, D. Świecki, J. Kasiński, P. Misztal, K. Rydz-Sibilak, A. Małolepszy, Warszawa-Łódź 2019.
Hermeliński W., Nita B., Orzekanie reformatoryjne na podstawie nowych ustaleń faktycznych w polskim postępowaniu karnym, „Państwo i Prawo” 2009/4.
Świecki D., Czynności procesowe obrońcy i pełnomocnika w sprawach karnych, Warszawa 2018.
Świecki D. [w:] B. Augustyniak, K. Eichstaedt, M. Kurowski, D. Świecki, Kodeks postępowania karnego – komentarz, tom II, Warszawa 2018.
Wysocki D., Nieprawidłowe sporządzenie uzasadnienia wyroku jako uchybienie niestanowiące podstawy uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji w postępowaniu karnym, „Przegląd Sądowy” 2011/11–12.
Zachuta A., Wadliwości uzasadnienia wyroku jako samodzielna przyczyna jego uchylenia, „Prokuratura i Prawo” 2006/12.
Dariusz Wysocki
sędzia Sądu Okręgowego w Płocku
Obowiązek usunięcia w postępowaniu apelacyjnym istotnych braków postępowania przygotowawczego. Glosa do wyroku Sądu Najwyższego – Izba Karna z dnia 9 października 2019 r., III KS 24/19
Sąd drugiej instancji nie może jedynie de lege lata przeprowadzić na nowo przewodu w całości. Natomiast uzupełnienie podstaw orzekania w każdej przewidzianej ustawowo formie i postaci pozostaje zawsze prawnym obowiązkiem sądu odwoławczego. Obowiązek ten obejmuje także przeprowadzenie czynności procesowych określonych w art. 396 Kodeksu postępowania karnego, jak również usunięcie istotnych braków postępowania przygotowawczego w sposób i z następstwami zadekretowanymi w treści art. 396a Kodeksu postepowania karnego.
Słowa kluczowe: postępowanie karne, postępowanie odwoławcze od wyroku, instytucja uzupełnienia postępowania dowodowego przez prokuratora w postępowaniu odwoławczym (art. 396a k.p.k. w zw. z art. 458 k.p.k.), uzupełnienie istotnych braków postępowania przygotowawczego
Dariusz Wysocki
Judge of the Regional Court in Płock
Obligation to remove significant shortcomings in appeal proceedings. Commentary on Judgment of the Supreme Court – Criminal Chamber of 9 October 2019, III KS 24/19
The court of the second instance cannot legally re-run entire proceedings exclusively de lege lata. However, the court of appeal is always legally obliged to supplement the grounds for adjudication in any form and type provided for by law. This obligation also includes conducting the procedural activities specified in Article 396 of the Criminal Procedures Code, as well as fixing material shortcomings in the preparatory proceedings in a manner and with the consequences specified in the wording of Article 396a of the Criminal Procedures Code.
Keywords: Appeal proceedings, supplementing material shortcomings in preparatory proceedings
prof. dr hab. Jerzy Wratny
Instytut Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk
Zatrudnienie socjalne a stosunek pracy. Glosa do wyroku Sądu Najwyższego – Izba Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 6 lutego 2019 r., II PK 289/17/
Glosowane orzeczenie dotyczy sytuacji prawnej osoby zatrudnionej na podstawie ustawy z 13.06.2003 r. o zatrudnieniu socjalnym. Zatrudnienie takie nie rodzi stosunku pracy, lecz w sytuacji, o której mowa, osoba podlegająca reintegracji, wykonywała nieobjęte programem czynności spełniające definicję stosunku pracy. Autor glosy uważa, że było to zatrudnienie pracownicze nawiązane przy okazji zatrudnienia socjalnego.
Słowa kluczowe: zatrudnienie socjalne a umowa o pracę, cechy zatrudnienia socjalnego, właściwości stosunku pracy, pozorność umowy
prof. dr hab. Jerzy Wratny
Institute of Law Studies of the Polish Academy of Sciences
Social Employment in the Context of Employment Relationships. Commentary on Judgment of the Supreme Court - Labour Law and Social Security Chamber of 6 February 2019, II PK 289/17
The commented judgment concerns the legal status of a person employed under the Act of 13 June 2003 on Social Employment. Such employment does not give rise to an employment relationship, but in the situation referred to here, the person who was being reintegrated performed activities outside the scope of the programme, which activities were consistent with the definition of an employment relationship. The commentator believes this was regular employment established in addition to social employment.
Keywords: social employment and employment contract, features of social employment, properties of an employment relationship, fictitious character of a contract
dr Katarzyna Bomba
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
ORCID: 0000-0003-2362-3246
Przywrócenie do pracy w razie błędnego przekonania stron o ustaniu stosunku pracy. Glosa do wyroku Sądu Najwyższego – Izba Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 7 lutego 2019 r., I PK 242/17
Restytucja stosunku pracy w razie błędnego przekonania stron o ustaniu stosunku pracy jest zagadnieniem złożonym, które wymaga rozważenia z perspektywy prawa unijnego oraz jego oddziaływania na prawo krajowe. Opracowanie dotyczy przywrócenia do pracy pracownicy podlegającej szczególnej ochronie trwałości stosunku pracy z powodu macierzyństwa. Baczną uwagę zwrócono na zakres ochrony trwałości stosunku pracy z tytułu macierzyństwa w świetle przepisów dyrektywy 92/85/EWG i gwarancji realizacji zatrudnienia. Przedmiotem analizy jest także relacja roszczenia o przywrócenie do pracy oraz żądania dopuszczenia do pracy rozważana przez pryzmat realizacji celów przywołanej dyrektywy i zachowania zasady autonomii proceduralnej państw członkowskich Unii Europejskiej. W tym ujęciu poddano ocenie wykładnię instytucji przywrócenia do pracy, dokonaną przez Sąd Najwyższy, obejmującą swoim zakresem przypadki bezprawnego odsunięcia od pracy pracownicy, która korzysta ze wzmożonej ochrony trwałości stosunku pracy z tytułu macierzyństwa. Odniesiono się również do realizacji zasady dyspozycyjności w sprawach z zakresu prawa pracy wobec spoczywającego na sądach obowiązku pełnego urzeczywistnienia celów dyrektywy.
Słowa kluczowe: przywrócenie do pracy, dopuszczenie do pracy, restytucja stosunku pracy, szczególna ochrona trwałości stosunku pracy, rozwiązanie umowy o pracę
dr Katarzyna Bomba
University of Warmia and Mazury in Olsztyn
ORCID: 0000-0003-2362-3246
Restoration to Work in Case of Parties’ Mistaken Belief That Employment Relationship Ended. Commentary on Judgment of the Supreme Court - Labour Law and Social Security Chamber of 7 February 2019, I PK 242/17
Restitution of an employment relationship in case of parties’ mistaken belief that the employment relationship ended is a complex issue, which needs to be considered from the perspective of EU law and its influence on national law. The paper concerns restoring to work a female employee who is covered by special protection of the lasting character of her employment relationship due to maternity. Careful attention is devoted to the scope of protection of the lasting nature of the employment relationship due to maternity in the light of Directive 92/85/EEC and guarantees of employment implementation. The analysis concerns also the relationship of a claim for restoration to work and a demand to be admitted to work, seen from the perspective of implementing the objectives of the aforementioned directive and adherence to the principle of procedural autonomy of EU Member States. In this approach, an assessment is made of the Supreme Court’s interpretation of the mechanism of restoring a person to work, the scope of which interpretation covers cases of excluding from work female employees who enjoy stronger protection of the lasting nature of their employment relationships due to maternity. The author refers also to the implementation of the principle of disposal in cases from the area of labour law in the context of the courts’ duty to fully realize the aims of the directive.
Keywords: restoration to work, admission to work, restitution of an employment relationship, special protection of the lasting character of the employment relationship, termination of an employment contract
Bibliografia:
Florek L., Europejskie prawo pracy, Warszawa 2010.
Demendecki T., Komentarz do art. 477 k.p.c. [w:] Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz aktualizowany. Tom I. Art. 1–729, red. A. Jakubecki, LEX/el. 2019.
Góra-Błaszczykowska A., Zasady odnoszące się do przedmiotu i podmiotów orzekania [w:] System Prawa Pracy. Tom VI. Procesowe Prawo Pracy, red. K.W. Baran, Warszawa 2016.
Gudowski J., Komentarz do art. 477 k.p.c. [w:] Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. Tom III. Postępowanie rozpoznawcze, red. T. Ereciński, LEX 2016.
Iwulski J., Komentarz do art. 477 k.p.c. [w:] Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. Tom II. Artykuły 367-50537, red. H. Dolecki, T. Wiśniewski, LEX 2013.
Koczur S., Szczególna ochrona pracownicy w ciąży zatrudnionej na podstawie terminowej umowy o pracę a ochrona kobiety w ciąży zatrudnionej na zastępstwo [w:] Uprawnienia pracowników związane z rodzicielstwem w świetle przepisów prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, red. J. Czerniak-Swędzioł, Warszawa 2016.
Kurcz B., Wróbel A. (red.), Komentarz do art. 288 TFUE [w:] Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Komentarz. Tom III (art. 223-358), red. D. Kornobis-Romanowska, J. Łacny, A. Wróbel, Warszawa 2012.
Masewicz W., Jeszcze w sprawie tzw. roszczenia o dopuszczenie do pracy, „Palestra” 1968/12/5 (125).
Mitrus L., Wpływ regulacji wspólnotowych na polskie prawo pracy, Kraków 2006.
Niedziński T., Komentarz do art. 25(1) k.p. [w:] Ł.A. Majewski, T. Niedziński, Kodeks pracy. Wybór orzecznictwa. Komentarz orzeczniczy, LEX 2015.
Piątkowski J., Umowa o pracę na czas określony w Kodeksie pracy – nowa jakość czy powolny zmierzch tożsamości?, „Studia z Zakresu Prawa Pracy i Polityki Społecznej” 2016/1.
Rudnicki S., Komentarz do art. 65 k.c. [w:] S. Dmowski, S. Rudnicki, Komentarz do kodeksu cywilnego. Księga pierwsza. Część ogólna, Warszawa 2011.
Sanetra W., Komentarz do art. 25(1) k.p. [w:] J. Iwulski, W. Sanetra, Kodeks pracy, Komentarz, LEX 2013.
Serafin K., Ochrona rodziny w świetle przepisów prawa pracy, Łódź 2018.
Stelina J., Nowa koncepcja umowy o pracę na czas określony, „Państwo i Prawo” 2015/11.
Świątkowski A., Prawo pracy Unii Europejskiej, Warszawa 2015.
Wojewoda M., Komentarz do art. 60 k.c. [w:] Kodeks cywilny. Komentarz. Część ogólna, red. P. Księżak, M. Pyziak-Szafnicka, LEX 2014.
dr Bolesław Kurzępa
adiunkt na Wydziale Zarządzania Politechniki Rzeszowskiej
ORCID: 0000-0002-5130-1001
Moment wniesienia opłaty za przejazd w publicznych przewozach osób. Glosa do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 lipca 2019 r., II GSK 1978/17
Przedmiotem glosy jest interpretacja obowiązującej w ustawie z 15.11.1984 r. – Prawo przewozowe i w ustawie z 6.09.2001 r. o transporcie drogowym zasady, że uiszczenie należności za przejazd i potwierdzenie dokonania tej czynności (tzn. wydania biletu) następuje przed rozpoczęciem kursu, a nie w dowolnym momencie trwania kursu lub po jego zakończeniu.
Słowa kluczowe: przewozy w regularnym transporcie drogowym, wymóg wydania pasażerowi biletu za przejazd przez rozpoczęciem podróży, odpowiedzialność administracyjna przewoźnika za nieprzestrzeganie zasad przewozu w transporcie drogowym, kara administracyjna
dr Bolesław Kurzępa
assistant professor at the Faculty of Management at the Rzeszow University of Technology
ORCID: 0000-0002-5130-1001
The Moment When Fare is Paid for Carriage on Public Passenger Transport. Commentary on Judgment of the Supreme Administrative Court of 4 July 2019, II GSK 1978/17
The commentary concerns the interpretation of the principle, established in the Act of 15 November 1984 – Transport Law and in the Act of 6 September 2001 on Road Transport, that the fare must be paid and said payment confirmed (i.e. the ticked issued) before the route starts, not at any time during or after the carriage.
Keywords: carriage in regular road transport, requirement to issue a ticket to passenger before the journey starts, carrier’s administrative liability for failure to observe the principles of carriage in road transport, administrative penalty
Bibliografia:
Ambrożuk D., Komentarz do art. 16 Prawa przewozowego [w:] D. Ambrożuk, D. Dąbrowski, K. Wesołowski. Prawo przewozowe. Komentarz. LEX/el. 2014.
Jaworski A., Prawo przewozowe. Komentarz. LEX/el. 2012.
Kruk E., Sankcja administracyjna. Lublin 2013.
Kurzępa B., Odpowiedzialność administracyjna i odpowiedzialność za wykroczenia według ustawy o transporcie drogowym, Rzeszów 2019.
Łabeńczk G., Sikora K., Ustawa o transporcie drogowym. Komentarz. Legalis 2013.
Strachowska R., Ustawa o transporcie drogowym. Komentarz. LEX/el. 2012.
Szanciło T., Forma zawarcia umowy przewozu na tle form zawierania umów, „Przegląd Prawa Handlowego” 201/4.
prof. dr hab. Wojciech Chróścielewski
Katedra Postępowania Administracyjnego, Uniwersytet Łódzki
ORCID: 0000-0003-1641-4921
Nieważność decyzji z mocy prawa a rażące naruszenie prawa. Glosa do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 stycznia 2019 r., II OSK 1127/17
Autor w pełni aprobuje pogląd prawny sformułowany w tezie komentowanego wyroku. W postępowaniu w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji ocenia się jej zgodność z prawem według stanu prawnego istniejącego w dacie wydania kontrolowanej decyzji. Późniejsze uchylenie przepisu szczególnego stanowiącego w dacie wydawania decyzji wadę nieważności nie ma żadnego znaczenia w kontekście stwierdzenia nieważności tej decyzji. Uchylenie to może jednak oddziaływać na treść decyzji kończącej postępowania, w którym owa wadliwa decyzja była wydana.
Glosator aprobuje też stanowisko sądu zawarte w uzasadnieniu komentowanego wyroku, że w ramach związania sądu granicami skargi kasacyjnej mieści się związanie podstawami kasacyjnymi a nie ich uzasadnieniem.
Słowa kluczowe: postępowanie administracyjne, stwierdzenie nieważności decyzji, podstawy stwierdzenia nieważności decyzji, konkurencyjność podstaw, data wydania decyzji jako kryterium oceny wystąpień podstaw stwierdzenia nieważności decyzji
prof. dr hab. Wojciech Chróścielewski
Department of Administrative Procedure, University of Lodz
ORCID: 0000-0003-1641-4921
Invalidity of a Decision by Operation of Law in the Context of a Glaring Infringement of Law. Commentary on Judgment of the Supreme Administrative Court of 9 January 2019, II OSK 1127/17
The commentator accepts the court’s view presented in the judgment. The grounds on which a decision may be declared invalid are examined in the light of the law binding at the time the administrative decision was issued. The subsequent abrogation of the specific provision of law, which constituted – on the day when the decision was issued – the legal grounds on which the decision could be declared invalid has no legal significance for declaration of invalidity of this decision.
However, the abrogation may influence the contents of the decision ending the proceedings in which said defective decision was issued.
The commentator approves also the Court’s view expressed in the statement of reasons for the commented judgment, namely that the principle that court is bound by the limits of the cassation appeal entails the court being bound by the grounds for the cassation appeal, not their justifications.
Keywords: administrative proceedings, pronouncing a decision invalid, grounds for pronouncing a decision invalid, competing grounds, date of issue of a decision as a criterion for assessing whether there are grounds for finding it invalid
Bibliografia:
Adamiak B., Przedmiot postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej, „Państwo i Prawo” 2001/8.
Adamiak B., Borkowski J., Kodeks postępowania administracyjnego, Komentarz, Warszawa 2019.
Chróścielewski W. [w:] Kodeks postępowania administracyjnego, Komentarz, red. Z. Kmieciak, W. Chróścielewski, Warszawa 2019.
Dauter B., Gruszczyński B., Kabat A., Niezgódka-Medek M., Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Warszawa 2005.
Drachal B., Wiktorowska A., Stankiewicz R. [w:] Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2011.
Hauser R., Skoczylas A., Przesłanki wzruszania ostatecznych decyzji administracyjnych przewidziane w ustawach szczególnych [w:] Księga jubileuszowa dedykowana Profesorowi Ludwikowi Żukowskiemu, Przemyśl-Rzeszów 2009.
Hauser R., Piątek W., Skoczylas A. [w:] System Prawa Administracyjnego, t. 10, Sądowa kontrola administracji, red. R. Hauser, Z. Niewiadomski, A. Wróbel, Warszawa 2016.
Hauser R., Drachal J., Tryby nadzwyczajne (art. 145–152, 154–157, 159, 161–162) [w:] Raport zespołu eksperckiego z prac w latach 2012–2016, Reforma prawa o postępowaniu administracyjnym, red. Z Kmieciak, Warszawa 2017.
Jaśkowska M. [w:] A. Wróbel, M. Jaśkowska, Kodeks postępowania administracyjnego, Komentarz, Warszawa 2018.
Kaszubowski K., Szałkiewicz M., Problem podstawy prawnej orzekania w postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej, Dwugłos w sprawie, „Casus” 2011/4.
Kiełkowski T. [w:] Kodeks postępowania administracyjnego, Komentarz, red. H. Knysiak-Molczyk, Warszawa 2015.
Tarno J.P., Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2011.
Tarno J.P., Zasady ogólne postępowania sądowoadministracyjnego [w:] System prawa administracyjnego, t. 10, Sądowa kontrola administracji publicznej, red. R. Hauser, Z. Niewiadomski, A. Wróbel, Warszawa 2016.
mgr Damian Szlingiert
Katedra Postępowania Administracyjnego i Sądowoadministracyjnego, Wydział Prawa i Administracji, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Dopuszczalność wniesienia odwołania lub złożenia oświadczenia o zrzeczeniu się tego prawa w dniu doręczenia decyzji. Glosa do wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 26.04.2018 r., IV SA/Gl 24/18
W wyroku z 26.04.2018 r., IV SA/Gl 24/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wypowiedział się na temat rozpoczęcia biegu terminu, w którym dopuszczalne jest wniesienie oświadczenia o zrzeczeniu się prawa do wniesienia odwołania. Sąd ten przyjął, że realizacja tego uprawnienia jest możliwa dopiero w dniu następującym po dniu doręczenia stronie decyzji organu I instancji. W glosie przedstawione zostaną argumenty przemawiające za przyjęciem odmiennego stanowiska, zgodnie z którym strona może zrzec się odwołania w dniu doręczenia jej decyzji, po nastąpieniu tej czynności procesowej. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach nietrafnie zrównał sposób obliczenia biegu terminu na wniesienie odwołania z ramami czasowymi, w których strona postępowania administracyjnego może realizować swoje uprawnienia procesowe. Dodatkowo, wykładnia art. 127a § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, przedstawiona w glosowanym wyroku, pozostaje w sprzeczności z celem ustanowienia instytucji zrzeczenia się prawa do wniesienia odwołania w Kodeksie postępowania administracyjnego.
Słowa kluczowe: odwołanie, doręczenie decyzji, zrzeczenie się odwołania, niedopuszczalność odwołania, termin procesowy
mgr Damian Szlingiert
Chair of Administrative Proceedings and Proceedings before Administrative Courts, Faculty of Law and Administration, Adam Mickiewicz University in Poznan
Permissibility of Filing an Appeal or Making a Statement on Waiver of the Right to Appeal on the Day When Decision is Served. Commentary on Judgment of the Provincial Administrative Court in Gliwice of 26 April 2018, IV SA/Gl 24/18
In the judgment of 26 April 2018, IV SA/Gl 24/18, the Provincial Administrative Court in Gliwice spoke about the start of the time limit within which is it permissible to make a statement on waiver of the right to file an appeal. The court assumed that it is only possible to exercise this right only on the day following the day when the decision of the first instance authority is served on the party. The commentary presents arguments in favour of adopting a different view, according to which the party can waive the right to appeal on the day when they are served with the decision, once the latter procedural act has taken place. The Provincial Administrative Court in Gliwice mistakenly equated the manner of calculating the time limit for filing an appeal with the time limit within which parties to administrative proceedings can exercise their procedural rights. Additionally, the interpretation of Article 127a(1) of the Code of Administrative Procedure presented in the commented judgment is contrary to the purpose for which waiver of the right to appeal was introduced in the Code of Administrative Procedure.
Keywords: appeal, service of a decision, waiver of the right to appeal, inadmissibility of appeal, procedural time limit
Bibliografia:
Adamiak B., Weryfikacja rozstrzygnięć w toku instancji [w:] System Prawa Administracyjnego Procesowego. Tom II. Część 5. Weryfikacja rozstrzygnięć w postępowaniu administracyjnym ogólnym, red. B. Adamiak, Warszawa 2019.
Adamiak B. [w:] B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Warszawa 2019.
Gacek P., Zasada dwuinstancyjnego postępowania a zrzeczenie się prawa do wniesienia odwołania, „Przegląd Prawa Publicznego” 2018/10.
Glibowski K. [w:] Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, red. M. Wierzbowski, A. Wiktorowska, Legalis/el. 2019.
Golęba A. [w:] Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, red. H. Knysiak-Sudyka, Warszawa 2019.
Jakimowicz W., O normatywnej konstrukcji zrzeczenia się prawa do wniesienia odwołania od decyzji administracyjnej, „Przegląd Prawa Publicznego” 2018/9.
Kędziora R., Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Warszawa 2017.
Piątek W., Zrzeczenie się odwołania w ogólnym postępowaniu administracyjnym, „Zeszyty Naukowe Sądownictwa Administracyjnego” 2019/5.
Świecki D., Apelacja w postępowaniu karnym, Warszawa 2011.
Wróbel A. [w:] M. Jaśkowska, A. Wróbel, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Warszawa 2018.
Zembrzuski T., Zażalenie [w:] System Prawa Procesowego Cywilnego. Tom III. Część 1. Środki zaskarżenia, red. J. Gudowski, Warszawa 2013.
