Coraz większa popularność kart płatniczych i transakcji bezgotówkowych sprawia, że proporcjonalnie rośnie ilość przestępstw popełnianych przy ich użyciu. Jednym z rodzajów bezprawnych działań jest wypłata pieniędzy z bankomatu za pomocą skradzionej bądź podrobionej karty płatniczej.
Kradzież karty płatniczej jest kwalifikowana z art. 278 § 5 k.k., natomiast podrobienie tego środka płatniczego stanowi zbrodnię stypizowaną w art. 310 § 1 k.k. (fałszowanie pieniędzy i innych środków płatniczych). Do wypłaty z bankomatu niezbędna jest znajomość kodu zabezpieczającego PIN, jego pozyskanie np. w wypadku skimmingu wyczerpuje znamiona przestępstwa z art. 267 § 3 k.k. Rozbieżności pojawiają się jednak przy karnoprawnej ocenie dalszej iter delicti sprawców, a więc nieuprawnionego pobrania pieniędzy z bankomatu. Odnotowuje się orzeczenia kwalifikujące takie zachowania zarówno z art. 278 § 1 k.k. (kradzież) jak i art. 279 § 1 k.k. (kradzież z włamaniem).
Odpowiedź na to, która z linii obecnie dominuje w orzecznictwie, znaleźć można w najnowszej linii orzeczniczej autorstwa R. Signerskiego,
Kwalifikacja prawna wypłaty pieniędzy z bankomatu przy pomocy podrobionej/skradzionej karty płatniczej, LEX/el. 2017.
Wojciech Kowalski
LEX Navigator Postępowanie Karne
