Decydując się na wdrożenie tutoringu do praktyki szkolnej, oprócz sfery merytorycznej należy również rozważyć aspekty planistyczno-organizacyjne tego przedsięwzięcia.Fragment artykułu z miesięcznika "Dyrektor Szkoły" 2019/7
Tutoring promowany jest jako innowacyjna i skuteczna metoda pracy nauczyciela z uczniem, jednak sukces w jej zastosowaniu zależy w dużej mierze od przemyślanego wprowadzenia do praktyki oraz pozyskania akceptacji społeczności szkolnej dla tego sposobu pracy.
Wprowadzenie tutoringu w szkole możemy potraktować jak każdy inny projekt. W niniejszym tekście opisujemy jeden z najprostszych modeli realizacji takiego projektu, dostosowany do realiów szkoły. Składa się on z następujących etapów:
1. Zebranie niezbędnych informacji.
2. Stworzenie wizji realizacji przedsięwzięcia.
3. Analiza stanu obecnego – doprecyzowanie wizji.
4. Określenie celów.
5. Opracowanie planu działań.
6. Wdrażanie zaplanowanych działań i monitorowanie przebiegu ich realizacji.
7. Ewaluacja zrealizowanego projektu.
Przy planowaniu warto zadbać o to, by nauczyciele zawsze, kiedy to tylko możliwe:
- rozumieli znaczenie i wartość wprowadzenia tutoringu do metod pracy w szkole,
- brali udział w procesie planowania tutoringu dobrowolnie, a w jego trakcie decydowali o swoim zaangażowaniu,
- mieli poczucie, że oni i ich doświadczenie są uznane za cenne, i mogli się do niego odwoływać,
- mogli popełniać błędy,
- otrzymywali wsparcie na każdym etapie planowania i wdrażania tutoringu.