Ustalenie dotychczasowego przeznaczenia nieruchomości w przypadku utraty mocy obowiązującej dotychczasowego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Glosa do wyroku Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 11 maja 2018 r., II CSK 461/17.
Agnieszka Polus
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
ORCID: 0000-0002-9164-9694
Ustalenie dotychczasowego przeznaczenia nieruchomości w przypadku utraty mocy obowiązującej dotychczasowego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Glosa do wyroku Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 11 maja 2018 r., II CSK 461/17
W glosie Autorka próbuje odpowiedzieć na dwa pytania. Pierwsze, czy norma zawarta w art. 36 ust. 1 pkt 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym może być interpretowana jako tzw. faktyczne wywłaszczenie, rozumiane jak ingerencja władzy publicznej skutkująca naruszeniem istoty własności, której nie towarzyszy formalne odjęcie (odebranie) tego prawa. Drugie, czy w celu ustalenia dotychczasowego przeznaczenia nieruchomości istnieje możliwość odwołania się do zapisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który utracił ex lege moc obowiązującą, a gmina nie zdążyła uchwalić nowego planu, przez co doszło do powstania tzw. luki planistycznej.
Słowa kluczowe: prawo rzeczowe, prawo własności, planowanie przestrzenne, miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, wywłaszczenie
Agnieszka Polus
Nicolaus Copernicus University in Toruń
ORCID: 0000-0002-9164-9694
Determining the Current Designation of Immovable Property When the Existing Local Spatial Development Plan Loses its Binding Force. Commentary on Judgment of the Supreme Court – Civil Chamber of 11 May 2018, II CSK 461/17
In the commentary, the author attempts to answer two questions. The first is whether the norm contained in Article 36(1)(2) of the Act on Spatial Planning and Development can be interpreted as the so-called actual expropriation, understood as the interference of a public authority resulting in a violation of the essence of ownership, which is not accompanied by a formal deprivation of the owner of this right. The second one is whether, in order to establish the current designation of immovable property, it is possible to refer to the provisions of the local spatial development plan which lost its validity ex lege and the municipality did not manage to adopt a new one (thus creating a so-called planning gap).
Keywords: right in rem, ownership (right), spatial planning, local spatial development plan, expropriation
Bibliografia:
Banaszkiewicz A., Cel publiczny w gospodarce nieruchomościami, „Przegląd Prawa i Administracji” t. LXV, Wrocław 2005.
Gdesz M., Wywłaszczenie planistyczne „Samorząd Terytorialny” 2014/4.
Grossmann T., Pojęcie celu publicznego w dziedzinie łączności, „Państwo i Prawo” 2005/9.
Leoński Z., Szewczyk M., Kruś M., Prawo zagospodarowania przestrzeni, Warszawa 2012.
Morawski L., Zasady wykładni prawa, Toruń 2010.
Pawłowski S., Modyfikacje klasycznej koncepcji wywłaszczenia a gwarancje praw jednostki, Poznań 2018.
Plucińska-Filipowicz A. (red.), Filipowicz T., Kosicki A., Komentarz do art. 36 [w:] Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Komentarz, red. M. Wierzbowski, A. Plucińska-Filipowicz, LEX/el. 2018.
Woś T., Wywłaszczenie nieruchomości i ich zwrot, Warszawa 2010.
Zimmermann J., Elementy procesowe nadzoru i kontroli NSA nad samorządem terytorialnym, „Państwo i Prawo” 1991/10.
dr Rafał M. Sarbiński
adwokat, wykładowca Działu Szkolenia Okręgowej Rady Adwokackiej w Warszawie, arbiter Komisji Prawa Autorskiego
ORCID: 0000-0002-3652-4696
Decyzja sprzedażowa jako źródło szkody. Glosa do uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 28 marca 2018 r., III CZP 46/17
Glosowana uchwała stwierdza, że decyzja zezwalająca na sprzedaż lokalu w budynku posadowionym na gruncie objętym działaniem dekretu o gruntach warszawskich nie stanowi źródła szkody dawnego właściciela nieruchomości, jeśli stwierdzono nieważność decyzji dekretowej drugiej instancji. Sąd Najwyższy pominął skutek ex tunc nieważności decyzji. Usunięcie z obrotu prawnego decyzji drugiej instancji z mocą wsteczną oznacza, że w chwili wydawania decyzji sprzedażowej dawny właściciel nieruchomości był właścicielem lokalu. Istnieje zatem związek przyczynowy pomiędzy jego szkodą a tą decyzją.
Słowa kluczowe: zobowiązania, dekret o gruntach warszawskich, decyzja dekretowa, decyzja sprzedażowa, szkoda, związek przyczynowy
dr Rafał M. Sarbiński
advocate, lecturer of the Training Department of the Council of the Bar in Warsaw, arbitrator at the Copyright Commission
ORCID: 0000-0002-3652-4696
Decision on Sale as a Source of Loss. Commentary on Resolution of the Supreme Court – Civil Chamber of 28 March 2018, III CZP 46/17
The commented resolution states that a decision granting consent for the sale of premises in a building located on land to which the Warsaw Land Decree applied is not a source of loss for the former owner of that immovable property if a second-instance decree-related decision was declared null and void. The Supreme Court omitted the ex tunc the effect of annulment of a decision. Elimination of the second-instance decision from legal existence with retroactive effect means that at the time when the decision on sale was made the former owner of the property still owned the premises. Therefore, there exists a causal link between that decision and his/her loss.
Keywords: obligations, Warsaw Land Decree, decree-related decision, sale decision, loss, causal link
Bibliografia:
Banaszczyk Z., Glosa do wyroku SN z 19 marca 2014 r., I CSK 299/13, OSP 2015/5, poz. 44.
Kaliński M., Glosa do wyroku SN z dnia 30 września 2015 r., I CSK 753/14, „Rejent” 2017/3.
dr Izabela Adrych-Brzezińska
adiunkt w Katedrze Prawa Cywilnego, Wydział Prawa i Administracji, Uniwersytet Gdański
ORCID: 0000-0001-9307-5906
Ciężar dowodu w procesach medycznych. Glosa do wyroku Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 14 stycznia 2016 r. I CSK 1031/14
Przedmiotem glosy jest wyrok Sądu Najwyższego z zakresu odpowiedzialności podmiotu leczniczego za szkodę wywołaną zakażeniem pacjenta. Autorka nie neguje w całości rozstrzygnięcia sądu, wskazuje jednak na pewne jego elementy, które budzą wątpliwości zarówno pod względem zastosowania prawa materialnego, jak i przeprowadzenia postępowania dowodowego. Opracowanie wskazuje także liczne konstrukcje prawne, które mogły zostać zastosowane przez sądy orzekające, oraz ukazuje glosowane orzeczenie na tle dotychczasowej praktyki orzeczniczej.
Słowa kluczowe: prawo cywilne, zobowiązania, zadośćuczynienie, wina, związek przyczynowy, zakażenie pacjenta, odpowiedzialność, domniemania, dowód prima facie, standard dowodu
dr Izabela Adrych-Brzezińska
assistant professor at the Chair of Civil Law, Faculty of Law and Administration, University of Gdańsk
ORCID: 0000-0001-9307-5906
The Burden of Proof in Cases from the Area of Medical Law. Commentary on Judgment of the Supreme Court – Civil Chamber of 14 January 2016, I CSK 1031/14
The subject of the commentary is the Supreme Court's decision on the liability of a healthcare entity for damage caused by a patient's infection. The author does not deny the correctness of the court's decision entirely, but points out some of its elements that raise doubts both in terms of the application of substantive law and the conduct of evidentiary proceedings. The study also indicates numerous legal constructions that could have been applied by the courts and shows the commented judgment against the background of earlier case law.
Keywords: civil law, obligations, non-pecuniary damages, fault, causation, patient’s infection, liability, presumptions, prima facie proof, standard of proof
Bibliografia:
Adrych I., Glosa do wyroku SN z dnia 17 maja 2007 r., III CSK 429/06, LEX nr 274129, „Prawo i Medycyna” 2010/2.
Adrych-Brzezińska I., Ciężar dowodu w prawie i procesie cywilnym, Warszawa 2015.
Bagińska E., Krupa-Lipińska K., Zdarzenie medyczne a problem przyczynowości [w:] Kompensacja szkód wynikłych ze zdarzeń medycznych: problematyka cywilnoprawna i ubezpieczeniowa, red. E. Kowalewski, Toruń 2011.
Janiszewska B., Dowodzenie winy w procesach lekarskich (uwagi na tle wyroku Sąd Apelacyjnego w Białymstoku), „Przegląd Sądowy” 2001/11–12.
Janiszewska B., Dowodzenie w procesach lekarskich (domniemania faktyczne i reguły wnioskowania prima facie), „Prawo i Medycyna” 2004/2.
Krupa-Lipińska K., Związek przyczynowy w „procesach lekarskich”, „Prawo i Medycyna” 2012/3.
Nesterowicz M., Adekwatny związek przyczynowy jako przesłanka odpowiedzialności cywilnej w świetle orzecznictwa sądowego [w:] Prawo prywatne czasu przemian. Księga pamiątkowa dedykowana Profesorowi Stanisławowi Sołtysińskiemu, red. A. Nowicka, Poznań 2005.
Nesterowicz M., Ciężar dowodu winy w procesach lekarskich, „Państwo i Prawo” 1968/4–5.
dr hab. Jarosław Zagrodnik
prof. Uniwersytetu Śląskiego
ORCID: 0000-0003-0428-8067
Warunki przekazania sprawy do ponownego rozpoznania ze względu na regułę ne peius z art. 454 § 1 k.p.k. Glosa do uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 20 września 2018 r., I KZP 10/18
Glosa dotyczy uchwały, w której Sąd Najwyższy udzielił wykładni abstrakcyjnej przepisu art. 437 § 2 zd. drugie w zw. z art. 454 § 1 Kodeksu postępowania karnego i ma charakter aprobujący. Zawarte w niej rozważania wspierają stanowisko, zgodnie z którym podstawa uchylenia przez sąd odwoławczy zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania, związana z określoną w drugim z powołanych przepisów regułą ne peius, wykluczającą skazanie przez sąd odwoławczy oskarżonego, który w pierwszej instancji został uniewinniony, aktualizuje się dopiero wówczas, gdy wskazany sąd usunie stwierdzone uchybienia, stanowiące jedną z podstaw odwoławczych z art. 438 pkt 1–3 Kodeksu postępowania karnego, np. poprzez uzupełnienie postępowania dowodowego.
Słowa kluczowe: postępowanie karne, orzeczenie kasatoryjne, reguły ne peius, rozpoznanie środka odwoławczego, skarga na wyrok kasatoryjny sądu odwoławczego, zakres kontroli odwoławczej
dr hab. Jarosław Zagrodnik
professor of the University of Silesia in Katowice
ORCID: 0000-0003-0428-8067
Conditions for Remanding a Case for Reexamination Due to the Ne Peius Rule (Article 454(1) of the Code of Criminal Procedure). Commentary on a Resolution of a Panel of Seven Supreme Court Judges of 20 September 2018, I KZP 10/18
The commentary concerns a resolution whereby the Supreme Court has given an abstract interpretation of the provisions of Article 437(2)(2) in conjunction with Article 454(1) of the Code of Criminal Procedure. The author shares the view of the Supreme Court.
The argumentation in the commentary supports the position that the basis for the court of appeal revoking a challenged judgment and remanding the case for re-examination, which basis is connected with the ne peius rule, given in the latter of the two aforementioned provisions (which rule prevents the court of appeal from sentencing an accused person who was found not guilty by the court of first instance), becomes effective only when the court of first instance removes any shortcomings that might serve as grounds for appeal under Article 438(1)-(3) of the Code of Criminal Procedure, e.g. by supplementing the evidence-gathering proceedings.
Keywords: criminal procedure, revocation of judgment, the ne peius rules, examination of an appeal, complaint against revocation of judgment by the court of appeal, scope of review by the court of appeal
Bibliografia:
Świecki D. [w:] B. Augustyniak, K. Eichstaedt, M. Kurowski, D. Świecki, Kodeks postępowania karnego. Komentarz, red. D. Świecki, t. II, Warszawa 2018.
dr hab. Jacek Potulski
Wydział Prawa i Administracji, Uniwersytet Gdański
ORCID: 0000-0002-0796-0093
Odpowiedzialność sędziego za przyjęcie korzyści osobistej. Glosa do wyroku Sądu Apelacyjnego z 13 kwietnia 2017 r., II AKa 22/17
Glosa w sposób krytyczny odnosi się do wyroku Sądu Apelacyjnego w Szczecinie, który uznał relacje intymne pomiędzy adwokatem a sędzią za przejaw korupcji. Autor glosy wskazuje, iż tylko niektóre z przejawów relacji intymnych mogą być uznane za korupcję. Ponadto autor wskazuje, iż sam fakt, iż sędzia przyjmuje łapówkę w postaci korzyści majątkowej lub osobistej nie musi oznaczać, iż nie dochodzi do wypadku mniejszej wagi.
Autor wskazuje na ustalone w doktrynie koncepcje wypadku mniejszej wagi i przenosi je na konkretną sprawę sędzi będącej w relacji z adwokatem.
Celem glosy jest wskazanie, iż niezależnie od pełnionej funkcji publicznej, zachowanie przyjmującego korzyść może być uznane za wypadek mniejszej wagi. Ponadto celem autora jest wskazanie na przykłady korzyści osobistych uznawanych za niedopuszczalne.
Słowa kluczowe: prawo karne, korupcja, wypadek mniejszej wagi, sędzia, korzyść osobista, odpowiedzialność sędziego, art. 228 § 1 Kodeksu karnego
dr hab. Jacek Potulski
Faculty of Law and Administration, University of Gdańsk
ORCID: 0000-0002-0796-0093
Judge’s Liability for Accepting a Personal Gain. Commentary on Judgment of the Court of Appeal of 13 April 2017, II AKa 22/17
The commentary contains a critical assessment of the judgment of the Court of Appeal in Szczecin, which recognized an intimate relationship between the advocate and the judge as a manifestation of corruption. The author of the commentary indicates that only some of the manifestations of intimate relationships can be considered as corruption. In addition, the author indicates that the very fact that a judge accepts a bribe in the form of financial or personal gain does not necessarily mean that a lesser offence does not take place.
The author points to the concepts of lesser offences established in the legal literature and applies them to the specific case of the judge remaining in a relationship with the advocate.
The purpose of the commentary is to indicate that regardless of the public function performed, the behaviour of the party accepting a gain may be considered a lesser offence. In addition, the author's goal is to point out examples of personal gains that are considered unacceptable.
Keywords: criminal law, corruption, lesser offence, judge, personal gain, judge's liability, Article 228(1) of the Criminal Code
Bibliografia:
Banasik K., Wypadek mniejszej wagi w prawie karnym, „Prokuratura i Prawo” 2008/3.
Filar M. (red.), Kodeks karny. Komentarz, Warszawa 2012.
Potulski J., Typ uprzywilejowany korupcji urzędniczej – wypadek mniejszej wagi, „Gdańskie Studia Prawnicze” 2010, tom XXIV.
Stefański R.A., Okoliczności uzasadniające przyjęcie „wypadku mniejszej wagi”, „Prokuratura i Prawo” 1996/12.
dr Aleksandra Bocheńska
Katedra Prawa Pracy i Prawa Socjalnego, Wydział Prawa i Administracji, Uniwersytet im. A. Mickiewicza w Poznaniu
ORCID: 0000-0001-5536-7924
Reprezentacja rektora w sprawach z zakresu prawa pracy. Glosa do wyroku Sądu Najwyższego – Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z dnia 20 marca 2018 r., I PK 10/17
Glosowane orzeczenie porusza doniosłe zagadnienia dotyczące kompetencji związanej z dokonywaniem czynności z zakresu prawa pracy w stosunku do nauczyciela akademickiego. Biorąc pod uwagę, że wyłącznie uprawnionym do nawiązywania i rozwiązywania stosunku pracy z nauczycielem akademickim jest rektor, powstaje pytanie o możliwości i formę udzielania przez rektora pełnomocnictwa do dokonywania tych czynności przez prorektora. Rozstrzygnięcie istotnie wpływa na ocenę skuteczności dokonywanych czynności z zakresu prawa pracy w stosunku do nauczycieli akademickich.
Słowa kluczowe: prawo pracy, szkoła wyższa, rektor, stosunek pracy nauczyciela akademickiego, pełnomocnictwo
dr Aleksandra Bocheńska
Chair of Labour and Welfare Law, Faculty of Law and Administration, Adam Mickiewicz University in Poznań
ORCID: 0000-0001-5536-7924
Representation of University Chancellor in Labour Law Cases. Commentary on Judgment of the Supreme Court - Labour Law, Social Security and Public Affairs Chamber of 20 March 2018, I PK 10/17
The commented judgment discusses important issues concerning the power to perform acts from the area of labour law vis-a-vis an academic teacher. Considering that the university chancellor is the only person authorized to establish and terminate the employment relationship with an academic teacher, the question arises whether the chancellor can grant a power of attorney to one of vice-chancellors to perform those acts and in what form this should be done. The decision has considerable influence on the assessment of efficiency of acts from the area of labour law performed in respect of academic teachers.
Keywords: labour law, university, university chancellor, employment relationship of an academic teacher, power of attorney
Bibliografia:
Baran K. (red.), Kodeks pracy. Komentarz, LEX/el. 2018.
Jaśkowska M., Komentarz aktualizowany Kodeksu postępowania administracyjnego, LEX/el. 2018.
Kijowski A. [w:] Kodeks pracy. Komentarz, red. L. Florek, Warszawa 2009.
Radwański Z., Prawo cywilne – część ogólna, Warszawa 1997.
Stelina J., Prawo pracy, Warszawa 2016.
dr hab. Alina Wypych-Żywicka
profesor Uniwersytetu Gdańskiego, Wydział Prawa i Administracji, Katedra Prawa Pracy
ORCID: 0000-0002-9780-9046
Utrata zaufania do pracownika a zarzut dyskryminacyjnej przyczyny wypowiedzenia. Glosa do wyroku Sądu Najwyższego – Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z dnia 6 marca 2018 r., II PK 75/17
Wypowiedzenie umowy o pracę z powodu utraty zaufania należy uznać za nieuzasadnione. Przyczyna uznawana jest za ogólnikową. Dlatego o zasadności wypowiedzenia powinny decydować przyczyny, których istnienie prowadzi do utraty zaufania. Utrata zaufania jest konsekwencją zarzutów związanych ze sferą zawodową pracownika. Przyczyna dyskryminacyjna wypowiedzenia musi realnie istnieć. Jej brak powoduje, że wypowiedzenie jest nieuzasadnione.
Słowa kluczowe: prawo pracy, wypowiedzenie umowy o pracę, pracownik na kierowniczym stanowisku, utrata zaufania jako przyczyna wypowiedzenia, whistleblowing
dr hab. Alina Wypych-Żywicka
professor of the University of Gdańsk, Faculty of Law and Administration, Chair of Labour Law
ORCID: 0000-0002-9780-9046
Loss of Confidence in an Employee and the Objection of Discriminatory Cause of Termination. Commentary on Judgment of the Supreme Court - Labour Law, Social Security and Public Affairs Chamber of 6 March 2018, II PK 75/17
Termination of employment due to the loss of confidence should be considered unjustified. The cause is deemed to be too general. That is why it is the reasons that lead to the loss of confidence that should determine whether or not the termination was justified. The loss of confidence is a consequence of objections relating to the employee’s professional sphere. The discriminatory cause of the termination must really exist. Without it, the termination is unjustified.
Keywords: labour law, termination of employment contract, employee in a managerial post, loss of confidence as the cause of termination, whistleblowing
Bibliografia:
Drozd A., Dopuszczalna krytyka pracodawcy (przełożonych) w orzecznictwie Sądu Najwyższego, „Praca i Zabezpieczenie Społeczne” 2012/8.
Jackowiak U., Utrata zaufania jako podstawa rozwiązania stosunku pracy, „Praca i Zabezpieczenie Społeczne” 2003/11.
Wujczyk M., Podstawy whistleblowingu w polskim prawie pracy, „Przegląd Sądowy” 2014/6.
dr Wojciech Dmoch
doradca podatkowy
ORCID: 0000-0002-3414-8850
Działalność gospodarcza a działalność kulturalna w kontekście opodatkowania gruntów i budynków wykorzystywanych w tej działalności. Glosa do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 sierpnia 2018 r., II FSK 2210/16
Jeżeli głównym celem prowadzenia działalności gospodarczej jest uzyskiwanie dochodów w postaci nadwyżki przychodów nad kosztami ich uzyskania, to nawet w przypadku, gdy środkiem do osiągniecia tego celu jest prowadzenie studia filmowego i produkcja filmów, działalności takiej nie można zakwalifikować jako działalności kulturalnej w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z 25.10.1991 r. o prowadzeniu działalności kulturalnej, co oznacza, że nieruchomości posiadane i wykorzystywane przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność w takim celu podlegają opodatkowaniu według stawek właściwych dla gruntów i budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, o której mowa jest w art. 2 ustawy z 2.07.2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. Przedsiębiorcę takiego można określić jako prowadzącego działalność gospodarczą związaną z kulturą, a nie jako prowadzącego działalność kulturalną.
Słowa kluczowe: postępowanie podatkowe, działalność kulturalna, działalność gospodarcza, cel prowadzenia działalności gospodarczej, studio filmowe, produkcja filmów, podatek od nieruchomości, stawka podatku od nieruchomości
dr Wojciech Dmoch
tax advisor
ORCID: 0000-0002-3414-8850
Business Activity and Cultural Activity in the Context of Taxation of Land and Buildings Used in Such Activities. Commentary on Judgment of the Supreme Administrative Court of 14 August 2018, I FSK 2210/16
If the main purpose why business activity is pursued is to derive income from the surplus of sales over the costs borne in order to make sales, then even if the means to this end is running a film studio and producing films, such activity cannot be classified as cultural activity within the meaning of Article 1(1) of the Act of 25 October 1991 on Pursuing Cultural Activity. The consequence is that immovable property held and used by the entrepreneur that pursues activity for such a purpose is liable to tax at the rates applicable to land and buildings connected with the pursuit of business activity, as referred to in Article 2 of the Act of 2 July 2004 on Freedom of Economic Activity. Such an entrepreneur can be referred to as one pursuing business activity connected with culture, not as one pursuing cultural activity.
Keywords: tax proceedings, cultural activity, business activity, purpose of pursuit of business activity, film studio, film production, real estate tax, real estate tax rate
Bibliografia:
Gajewski S. [w:] S. Gajewski, A. Jakubowski, Ustawa o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Komentarz, Warszawa 2016, s. 6.
Mituś A., Działalność bibliotek samorządowych – rodzaje i zasady prowadzenia, „Samorząd Terytorialny” 2017/3.
Sieradzka M. [w:] M. Sieradzka, M. Zdyb, Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej Komentarz, LEX/el. 2013.
Szymczak M. [red.], Słownik języka Polskiego PWN, t. I, Warszawa 1998.
Szymczak M. [red.], Słownik języka Polskiego PWN, t. II, Warszawa 1998.
dr hab. Aleksander Maziarz
Akademia Leona Koźmińskiego
Interpretacja zasady dobrego sąsiedztwa w postępowaniu o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Glosa do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 stycznia 2019 r., II OSK 568/17
W orzeczeniu z dnia 30 stycznia 2019 r., II OSK 568/17 Naczelny Sąd Administracyjny zmierzył się z problemem interpretacji zasady dobrego sąsiedztwa będącą przesłanką wydania decyzji o warunkach zabudowy. Naczelny Sąd Administracyjny dokonał wykładni elementu tej przesłanki, jakim jest warunek kontynuacji funkcji zabudowy, dokonując analizy, czy zabudowa usługowa może powstać na terenie, na którym dominuje zabudowa mieszkaniowa i jednocześnie występuje podobna zabudowa usługowa. Dokonując tej interpretacji, NSA uznał, że należy wyjaśnić przede wszystkim uciążliwość nowej zabudowy dla istniejącej już zabudowy oraz to, czy nowa zabudowa nie będzie z nią kolidowała. Te właśnie dwa elementy przesłanki kontynuacji funkcji poddano analizie w niniejszej glosie.
Słowa kluczowe: zasada dobrego sąsiedztwa, kontynuacja funkcji zabudowy, decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, wolność zagospodarowania
dr hab. Aleksander Maziarz
Kozminski University
Interpretation of the Principle of Good Neighbourhood in Proceedings Concerning a Planning Approval. Commentary on Judgment of the Supreme Administrative Court of 30 January 2019, II OSK 568/17
In its judgment of 30 January 2019, case No. II OSK 568/17, the Supreme Administrative Court dealt with the problem of interpretation of the principle of good neighbourhood, which is one of the grounds for issuing a planning approval. The Supreme Administrative Court interpreted an element of this principle, namely continuation of the function of development, analysing whether the service function can be created in an area dominated by residential developments where, at the same time, there exists a similar service function. In this interpretation, the Supreme Administrative Court decided that it was necessary to explain the inconvenience of the new development for the existing buildings and determine whether the new buildings would not interfere with the existing ones. This commentary analyses precisely these two elements of the condition of continuation of function.
Keywords: principle of good neighbourhood, continuation of the function of development, planning approval, freedom of land development
Bibliografia:
Pawczuk-Pisz D., Wymagania dotyczące nowej zabudowy w sytuacji braku planu miejscowego, „Nowe Zeszyty Samorządowe” 2008/6.
dr hab. Marcin Wiącek
profesor Uniwersytetu Warszawskiego
ORCID: 0000-0002-7058-0106
Stosowanie Konstytucji przez sądy administracyjne. Glosa do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 lutego 2019 r., II OSK 694/17
Glosa dotyczy wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, w którym zostały przeanalizowane skutki wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 12.05.2015 r., P 46/13. Był to wyrok o tzw. pominięciu ustawodawczym. Stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego należy uznać za prawidłowe. Wynika z niego, że wyrok Trybunału Konstytucyjnego o pominięciu ustawodawczym może stanowić element podstawy prawnej orzeczenia sądowego, szczególności w sytuacji, gdy wyrok taki nie jest wykonany przez ustawodawcę. Zastosowanie w sprawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego jest formą bezpośredniego stosowania konstytucji przez sądy w rozumieniu art. 8 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Słowa kluczowe: postępowanie administracyjne, stwierdzenie nieważności decyzji, wyrok Trybunału Konstytucyjnego o niekonstytucyjności przepisu przyjętego za podstawę decyzji, zaniechanie ustawodawcy, bezpośrednie stosowanie Konstytucji
dr hab. Marcin Wiącek
professor of the University of Warsaw
ORCID: 0000-0002-7058-0106
Application of the Constitution by Administrative Courts. Commentary on Judgment of the Supreme Administrative Court of 20 February 2019, II OSK 694/17
The commentary concerns a judgment of the Supreme Administrative Court in which the Court analysed the legal effects of the Constitutional Tribunal’s judgment of 12 May 2015, P 46/13. In this judgment the Tribunal declared the so-called legislative omission unconstitutional. The view expressed by the Supreme Administrative Court should be accepted as correct. What follows from the judgment is that the Constitutional Tribunal’s judgment on a legislative omission may constitute an element of the legal basis of a court’s decision, in particular in the situation where the judgment has not been acted upon by the legislator. The application of the Constitutional Tribunal’s judgment in the case is a form of direct application of the Constitution by courts within the meaning of Article 8(2) of the Polish Constitution.
Keywords: administrative proceedings, pronouncing a decision null and void, judgment of the Constitutional Tribunal on unconstitutionality of a provision adopted as the basis for a decision, legislative omission, direct application of the Constitution
Bibliografia:
Hauser R., Trzciński J., Prawotwórcze znaczenie orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, Warszawa 2008.
Piątek W., Przedawnienie w prawie administracyjnym, Poznań 2018.
Podkowik J., Charakter i skutki prawne wyroków stwierdzających niekonstytucyjność pominięcia prawodawczego, „Zeszyty Naukowe Sądownictwa Administracyjnego” 2017/2.
Trzciński J., Bezpośrednie stosowanie zasad naczelnych konstytucji przez sądy administracyjne [w:] Zasady naczelne Konstytucji RP z 2 kwietnia 1997 roku, red. A. Bałaban, P. Mijal, Szczecin 2011.
