Jedną z metod wykorzystywanych podczas dokonywania oceny pracy jest obserwacja prowadzanych przez nauczyciela zajęć i czynności wynikających z działalności statutowej szkoły. W wydanej przez Wolters Kluwer Polska książce Małgorzaty Dutki-Muchy i Izabeli Suckiel Nadzór pedagogiczny w praktyce dyrektora szkoły znajdą Państwo informacje na temat sposobu prowadzenia obserwacji w procesie sprawowania nadzoru. Zachęcając do lektury, przedstawiamy wybrane fragmenty poruszające tę kwestię.
Fragment artykułu z miesięcznika "Dyrektor Szkoły" 2019/12
Obserwacja jest jedną z metod zbierania informacji w procesie ewaluacji, kontroli, wspomagania nauczycieli i monitorowania pracy szkoły. Żadne przepisy prawa nie regulują jednak, jakie rodzaje obserwacji mają być prowadzone i według jakich zasad. Jest to kompetencja dyrektora.
Obserwacja jako technika diagnostyczna polega na świadomym, planowym i celowym spostrzeganiu, rejestrowaniu, gromadzeniu danych o zachowaniach człowieka, sytuacjach i zdarzeniach. Obserwacja jest bardzo użyteczną techniką zbierania informacji, gdyż zakłada towarzyszenie osobie podlegającej obserwacji – daje tym samym możliwość uwzględnienia kontekstu sytuacyjnego wystąpienia danego zachowania.
Obserwacja, jak każda inna czynność badawcza, powinna być:
1. Celowa – posiadająca jasno sprecyzowany i określony cel. Im węższy cel obserwacji, tym łatwiej o precyzyjne jego określenie, a tym samym skuteczną jego realizację.
2. Planowa – prowadzona według ustalonego planu. Umożliwi to zebranie materiału zgodnie z przyjętym postępowaniem.
3. Obiektywna – postrzeganie faktów i aktualnych zdarzeń bez subiektywnych nastawień emocjonalnych, oczekiwań.
4. Dokładna – wierna (brak zniekształceń i zafałszowania faktów i aktualnych zdarzeń), wyczerpująca (umożliwia obserwację szczegółów), wnikliwa (uwzględnia wzajemne relacje, następstwa, zmiany obserwowanych faktów i zjawisk).
