Rozliczając podróż służbową pracownika samorządowego, należy odróżnić czas podróży służbowej od czasu pracy. Ten pierwszy z założenia nie jest i nie musi być w pełni racjonalnie wykorzystany do świadczenia pracy w interesie pracodawcy.
Fragment artykułu z miesięcznika „Dyrektor Szkoły” 2021/10
Na czas podróży służbowej składa się czas:
- przejazdu w obie strony,
- faktycznego wykonywania zadania służbowego,
- pobytu w miejscowości, do której pracownik został delegowany.
W zakresie zasad dotyczących czasu pracy pracownicy samorządowi podlegają przepisom Kodeksu pracy. Dotyczy to w szczególności pojęcia czasu pracy, jego norm i ustalania wymiaru.
Czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do jej wykonywania (art. 128 § 1 k.p.). Ustawodawca nie wiąże czasu pracy tylko i wyłącznie z czasem realnego, efektywnego świadczenia pracy, składają się na nań bowiem także okresy jej nieświadczenia, w których pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy (postanowienie Sądu Najwyższego z 28.03.2019 r., I PK 89/18). Czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym (art. 129 § 9 k.p.). W tych granicach pracownik zobowiązany jest wykonywać pracę, stosując się do poleceń przełożonych, które jej dotyczą (art. 100 § 1 k.p.).
Jak wskazał SN w wyroku z 23.06.2005 r., II PK 265/04, czas pracy ma dwojakie znaczenie. Jest po pierwsze miernikiem pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy, po drugie zaś miarą zakresu świadczenia pracy decydującą o zakresie uprawnienia pracownika do wynagrodzenia za pracę i innych świadczeń z nią związanych.
