Poza przekazywaniem wiedzy zadaniem szkoły jest także kształtowanie postaw obywatelskich, rozwijanie tożsamości kulturowej oraz budowanie więzi ze środowiskiem lokalnym. W dobie globalizacji szczególnego znaczenia nabiera edukacja regionalna i obywatelska, w której ogromną rolę odgrywają praktyczne formy kultywowania dziedzictwa i tradycji, które pozwalają uczniom nie tylko usłyszeć o przeszłości, ale jej realnie doświadczyć.
Fragment artykułu z miesięcznika „Dyrektor Szkoły” 2025/11
Tradycyjne uroczystości szkolne, akademie i składanie kwiatów pod pomnikami są ważnym elementem edukacji patriotycznej, ale często okazują się niewystarczające, by młodzi ludzie poczuli, że historia dotyczy także ich życia. Nauka historii przestaje być opowieścią z podręcznika, a staje się doświadczeniem. Nauczyciele i lokalni pasjonaci udowadniają, że uczniowie najlepiej zapamiętują przeszłość wtedy, gdy mogą jej dotknąć, posmakować, odegrać ją lub usłyszeć o niej od świadków. Taka „żywa historia” łączy wiedzę z emocjami i poczuciem tożsamości regionalnej – wywołuje dumę z miejsca, w którym się dorasta.
Dla wielu szkół to sposób, by historia nie kojarzyła się z akademią i recytacją, lecz z działaniem: wyprawą terenową, rozmową z kombatantem, gotowaniem potraw sprzed wieku czy warsztatem ludowym. Właśnie takie przykłady znajdziemy w całym kraju – od Kaszub i Kurpiów po Dolny Śląsk i Podhale. Rozwija się bowiem nurt edukacji przez doświadczenie, którego celem jest „ożywienie” historii, by kojarzyła się z działaniem, kształtowaniem postaw patriotycznych i więzów narodowościowych.
Zamów prenumeratę: www.profinfo.pl/sklep/dyrektor-szkoly,7340.html