W każdej grupie spotykamy dzieci o różnych temperamentach, upodobaniach i potrzebach. Część z nich odważnie i dynamicznie poznaje świat i nawiązuje relacje, część potrzebuje w tym małego wsparcia dorosłych. Są również dzieci bardzo nieśmiałe, dla których funkcjonowanie w placówce stanowi dużą trudność. Bywają też takie, które nie odzywają się wcale, ponieważ doświadczają skrajnie silnego lęku całkowicie uniemożliwiającego im komunikację z otoczeniem.
Fragment artykułu z miesięcznika „Dyrektor Szkoły” 2025/12
Takie zaburzenie lękowe określane jest jako mutyzm wybiórczy. Statystycznie dotyczy ono 7 dzieci na 1000, ale dane te mogą być niedoszacowane po pierwsze z powodu niezidentyfikowania zaburzenia u dzieci milczących, a przez to niezauważanych przez nauczycieli i wychowawców, zaś po drugie – błędnego diagnozowania dzieci, których brak kontaktu werbalnego w kontakcie ze specjalistą jest traktowany np. jako zespół Aspergera, spektrum autyzmu, niepełnosprawność intelektualna (Ołdakowska-Żyłka, Grąbczewska-Różycka, 2017).
Mutyzm wybiórczy jest zaburzeniem lękowym, które charakteryzuje się tym, że dziecko przejawia adekwatne kompetencje językowe w pewnych sytuacjach (zazwyczaj porozumiewa się bez zakłóceń w domu z najbliższymi), a nie mówi w innych (najczęściej brak mowy obserwowany jest w przedszkolu i szkole). Problemy z komunikacją utrzymują się co najmniej miesiąc (nie uwzględniając pierwszego miesiąca pobytu w nowym miejscu, np. przedszkolu/szkole) i w znacznym stopniu utrudniają dziecku komunikację społeczną, osiąganie celów edukacyjnych, kontakt ze światem (tamże).
Zamów prenumeratę: www.profinfo.pl/sklep/dyrektor-szkoly,7340.html