Od czasu, gdy realizowany jest model edukacji inkluzyjnej, praca z dziećmi i młodzieżą z niepełnosprawnościami różnego typu stała się zawodowym zadaniem dla nauczycieli. Jednocześnie stanęli oni przed ważnym wyzwaniem, jakim jest włączanie tych uczniów w życie społeczności szkolnej. Tu zaś mogą się spotkać z niezrozumieniem, obawami i mylnymi przekonaniami opierającymi się na wiedzy potocznej. Dlatego ważna jest otwarta rozmowa ze wszystkimi uczniami i rodzicami.
Fragment artykułu z miesięcznika "Dyrektor Szkoły" 2020/4
Dla jednych niepełnosprawność to rodzaj stałej dysfunkcji, fizycznej lub umysłowej, obecnej od urodzenia bądź powstałej w wyniku urazu. Czasem ubierają ją w słowa, których używanie dziś uznaje się za niestosowne ze względu na negatywny wydźwięk: kaleka, upośledzony, nienormalny. Bywa, że również wyraz „inwalida” budzi kontrowersje, choć określenie „inwalida wojenny” wydaje się przyjęte, przynajmniej wśród weteranów. Dla innych, zwłaszcza zaangażowanych w obronę praw osób z niepełnosprawnościami różnego rodzaju, niepełnosprawność jest wynikiem niedostosowania otoczenia fizycznego i społecznego do specjalnych potrzeb tych osób.
Między reprezentantami obu podejść (np. w gronie rodziców w szkole) może dochodzić do jawnych bądź skrywanych konfliktów. Ci pierwsi, kierując się niechęcią lub prawdziwym współczuciem, będą opowiadać się za tworzeniem specjalnych szkół i izolowaniem niepełnosprawnych. Drudzy zaś, w dobrych intencjach mimowolnie zaprzeczając ograniczeniom wynikającym z fizjologicznych dysfunkcji czy biologicznych uszkodzeń, całą odpowiedzialnością za trudności uczniów z niepełnosprawnościami obciążą środowisko szkolne.
Jako psycholog i osoba z niepełnosprawnością fizyczną chcę przybliżyć dyrektorom oraz nauczycielom, w jaki sposób warto rozmawiać z uczniami i rodzicami, by przyczynić się do rozumienia potrzeb, a także prawdziwego włączania dzieci i młodzieży z niepełnosprawnościami różnego typu w życie społeczności szkolnej. Rozmawiać na podstawie rzetelnej wiedzy, bez zbędnych lęków płynących często z mitów dotyczących niepełnosprawności.
