W cyberbezpieczeństwie nie ma miejsca na przypadek - przepisy są jednoznaczne. Zaniedbania grożą milionowymi karami, a nawet odpowiedzialnością osobistą.
Poznaj swoje obowiązki i sprawdź, czy regulacje KSC, NIS 2 i DORA dotyczą Twojej organizacji.
Każda organizacja może być celem. Pytanie brzmi: kiedy i jak jest przygotowana na cyberzagrożenia?
Statystyki są nieubłagane. W 2025 roku Polska znalazła się na 3. miejscu w Europie i 9. na świecie pod względem zagrożenia atakami cyberprzestępców. Według danych CERT Polska (Computer Emergency Response Team) odnotowano:
• 103 tys. - potwierdzonych incydentów, to wzrost o 29% rok do roku,
• 600 tys. - zgłoszeń potencjalnych zagrożeń, to wzrost o 62%,
• 98% potwierdzonych incydentów to oszustwa komputerowe, głównie phishing.
Ataki te dotykają szerokie spektrum organizacji: od instytucji finansowych i przedsiębiorstw różnego typu, przez szpitale, samorządy i jednostki publiczne.
Stąd budowanie cyberodporności organizacji staje się koniecznością.
Czym jest cyberbezpieczeństwo?
Ryzyko jest nieodłącznym elementem funkcjonowania każdej organizacji, dlatego potrzebujemy spójnego podejścia do ochrony informacji, ludzi i technologii.
Tu właśnie pojawia się cyberbezpieczeństwo. Jest to zbiór działań, strategii i środków techniczno-organizacyjnych, które chronią systemy IT, dane i całą infrastrukturę cyfrową przed zagrożeniami pochodzącymi z cyberprzestrzeni. To dynamiczna dziedzina obejmująca nie tylko technologię, ale również procesy, ludzi i kulturę organizacyjną.
Zrozumienie tych elementów jest pierwszym krokiem do budowy przez organizacje realnej odporności na cyberataki. Zaś skuteczne zarządzanie bezpieczeństwem cyfrowym staje się nieodzownym elementem strategii każdej organizacji – zarówno w sektorze publicznym, jak i w przedsiębiorstwach.
Poznaj 6 kluczowych obszarów cyberbezpieczeństwa. Co naprawdę chroni Twoją organizację?
Chociaż nie ma jednej, uniwersalnej definicji cyberbezpieczeństwa w przepisach, jego zakres obejmuje 6 kluczowych obszarów:
3 fundamenty cyberodporności: Prawo, organizacja i technologia
Jak Twoja organizacja buduje cyberodporność w tych obszarach? Zapoznaj się z naszymi wskazówkami i pytaniami kontrolnymi!
Zagrożenia są realne dla każdej organizacji. Skuteczna obrona wymaga uporządkowanego podejścia. WAŻNE! Wdrożenie cyberbezpieczeństwa to nie jednorazowy projekt, lecz ciągły proces. Kluczowe jest, aby zacząć od rzetelnej oceny własnej sytuacji i zaplanować działania, uwzględniając realne ryzyka. Zamiast przypadkowych rozwiązań, postaw na 3 filary cyberbezpieczeństwa: prawny, organizacyjny i techniczny. One przekształcą ryzyko w konkretne działania.
1. Filar prawny: Od czego zacząć zgodność?
Obejmuje identyfikację, wdrożenie i stosowanie przepisów, norm
oraz wytycznych bezpieczeństwa systemów i informacji. Kluczowe regulacje, jak KSC czy dyrektywa NIS 2, narzucają konkretne wymogi
na podmioty kluczowe i ważne dla gospodarki.
Jakie pytania warto zadać?
- Czy moja organizacja podlega pod KSC, NIS 2 lub inne
specyficzne regulacje? - Jakie obowiązki prawne w zakresie cyberbezpieczeństwa mnie dotyczą?
- Które normy (np. ISO/IEC 27001) warto wdrożyć, aby
uporządkować procesy?
2. Filar organizacyjny: Jak zbudować strukturę bezpieczeństwa?
Zapewnia bezpieczeństwo dzięki ludziom, procedurom i kulturze organizacyjnej. Obejmuje polityki bezpieczeństwa, plany reagowania na incydenty i budowanie świadomości, skutecznie minimalizując ryzyko i skutki ataków.
Jakie pytania warto zadać?
- Czy posiadamy formalną politykę bezpieczeństwa informacji
i kto za nią odpowiada? - Kto w naszej strukturze jest odpowiedzialny za cyberbezpieczeństwo?
- Czy mamy przećwiczone procedury reagowania na incydenty i plany ciągłości działania?
3. Filar techniczny: Jakie wdrożyć zabezpieczenia?
To narzędzia i rozwiązania IT, które chronią zasoby organizacji, wykrywają anomalie i umożliwiają szybką reakcję. To nie tylko zakup oprogramowania, ale też jego prawidłowa konfiguracja, aktualizacje, testy i stały monitoring. Technologie (MFA, wykrywanie zagrożeń) stają się tu tarczą obronną.
Jakie pytania warto zadać?
- Czy posiadamy formalną politykę bezpieczeństwa informacji i kto za nią odpowiada?
- Kto w naszej strukturze jest odpowiedzialny za cyberbezpieczeństwo?
- Czy mamy przećwiczone procedury reagowania na incydenty i plany ciągłości działania?
Cyberbezpieczeństwo w Polsce: Fakty i perspektywy
Czy wiesz, że średni koszt wycieku danych w Polsce to ponad 16 milionów złotych, a średni czas potrzebny na wykrycie i opanowanie incydentu wynosi aż 277 dni (!)
Najważniejsze fakty
- Polska zajmuje 3. miejsce w Europie (Po Ukrainie i Wielkiej Brytanii) i 9. na świecie pod względem narażenia na cyberataki.
- Phishing to najczęstsze zagrożenie, polegające na wyłudzaniu danych.
- Najczęściej atakowane sektory: finanse, handel i media.
- 40% firm doświadczyło incydentu w ostatnim roku, a 59% firm nie zarządza aktywnie ryzykiem cybernetycznym.
- Ponad 70% firm nie potrafi wskazać swoich danych wrażliwych.
- 71% urzędów nie jest gotowych na zapewnienie ciągłości działania systemów IT po ataku, a 59% nie opracowało planów ciągłości działania ani planów odtworzeniowych na wypadek awarii.
Główne rodzaje ataków vs. rodzaj organizacji
- Ransomware: Szyfrowanie danych i wymuszanie okupu, często z groźbą publikacji (double extortion). Celuje w sektor publiczny, zdrowie, infrastrukturę krytyczną.
- DDoS (Distributed Denial of Service): Paraliżowanie serwerów przez przeciążenie. Dotyka sektor publiczny, energetykę, e-commerce.
- Malware i infostealery: Złośliwe oprogramowanie kradnące dane uwierzytelniające, pliki cookie, dane kart płatniczych. Atakuje finanse, administrację, zdrowie, edukację.
- Ataki na łańcuch dostaw: Infiltracja organizacji przez zaufanych partnerów lub oprogramowanie. Trudne do wykrycia, uderzają w firmy technologiczne i sektor publiczny.
- Socjotechnika i dezinformacja: Manipulacje (smishing, phishing, deepfake) wykorzystujące ludzkie słabości, podszywając się pod banki, urzędy.
Przyszłe cyberzagrożenia - co nas jeszcze czeka?
- Więcej ataków z użyciem AI: Generowanie zaawansowanych kampanii phishingowych i przekonujących deepfake’ów w celu wyłudzenia danych lub środków.
- Nowe kampanie oszustw i dezinformacji: Masowe, spersonalizowane ataki z wykorzystaniem mediów społecznościowych, komunikatorów i platform reklamowych.
- Wzrost ataków na chmurę i wirtualizację: Wykorzystanie błędów konfiguracyjnych i braku uwierzytelniania wieloskładnikowego (MFA) do przejęcia kontroli nad danymi.
- Zaawansowane ataki na łańcuch dostaw: Przejmowanie repozytoriów open source i infekowanie popularnych bibliotek w celu uderzenia w setki firm jednocześnie.
- Potężniejsze ataki DDoS: Coraz bardziej złożone i zmasowane ataki zdolne paraliżować kluczowe usługi publiczne, banki czy sklepy internetowe na wiele godzin.