Nauczyciele i pracownicy szkoły oraz eksperci z poradni psychologiczno-pedagogicznej powinni ściśle ze sobą współdziałać zarówno na etapie diagnozy ucznia, jak i opracowywania, a następnie wdrażania programu pracy z dzieckiem, które potrzebuje pomocy. Wspólnym celem takiego współdziałania jest pomoc w optymalnym funkcjonowaniu ucznia i wspieranie go w rozwoju.Fragment artykułu z miesięcznika „Dyrektor Szkoły” 2021/2
Zdarza się, że pracując z uczniem, nauczyciele dostrzegają problemy negatywnie wpływające na jego osiągnięcia edukacyjne, zachowanie bądź funkcjonowanie w grupie rówieśniczej. Wsparcie dziecka w rozwoju i pomoc mu w trudnych sytuacjach to jedno z najważniejszych zadań nauczyciela, może się jednak okazać, że pomimo podejmowanych przez niego działań poprawa nie nastąpi. Powodem może być chociażby fakt, że nauczyciel przedmiotowy, który nie jest specjalistą w zakresie pedagogiki specjalnej czy resocjalizacyjnej, nie do końca rozumie przyczyny zachowania ucznia i jego niskich osiągnięć edukacyjnych, nie będzie więc potrafił zastosować odpowiednich form pracy dydaktycznej oraz dostosować treści, metod i organizacji nauczania do możliwości psychofizycznych danego dziecka. Jedynym efektem w tej sytuacji będzie nasilające się u nauczyciela poczucie bezradności i braku kompetencji.
Jeśli widzimy, że podejmowane kroki są nieskuteczne, oznacza to, że konieczna jest bardziej szczegółowa diagnoza, która pozwoli lepiej dostosować działania wychowawcze, wymagania edukacyjne czy system oceniania do potrzeb i możliwości danego ucznia. To moment, kiedy niezwykle ważna staje się współpraca już nie tylko z rodzicami oraz całym zespołem nauczycieli i specjalistów w szkole, ale również z ekspertami z poradni psychologiczno-pedagogicznej, którzy mogą pomóc w opracowaniu programu pracy z dzieckiem i działań z obszaru pomocy psychologiczno-pedagogicznej.