Doceniając po pandemicznych doświadczeniach wartość relacji, pracy zespołowej i kontaktu z naturą, nauczyciele chętnie sięgają po metodę projektu. Ich wypowiedzi oraz zebrane tu przykłady potwierdzają, że nawet dostrzegając trudności, trudno przecenić korzyści działań projektowych. Mam nadzieję, że mój subiektywny wybór ukaże szerokie spectrum wykorzystania tej metody w edukacji, zwłaszcza w szkole podstawowej.
Fragment artykułu z miesięcznika „Dyrektor Szkoły” 2023/3
Projekt edukacyjny to niezwykle pojemny termin, którego dominującą intencją wydaje się być chęć odejścia od tradycyjnego klasowo-lekcyjnego nauczania oraz zwiększenia zaangażowania uczestników. Zakres, miejsce, czas, tematyka, sposoby realizacji są bardzo zróżnicowane, zwłaszcza że metoda projektu wykorzystywana jest powszechnie w szkołach, ale też m.in. w internatach, bursach, młodzieżowych domach kultury, specjalnych ośrodkach szkolno-wychowawczych, oraz w pracy z dorosłymi – podczas akcji społecznych czy inicjatyw obywatelskich. Moim zdaniem łączy je nastawienie w co najmniej równym stopniu na proces, jak i efekt działań.
Zjawiskiem, które zwraca uwagę szczególnie w odniesieniu do edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej, jest popularność projektów o zasięgu ogólnopolskim oraz międzynarodowym. Zasady udziału są podobne: do działań inicjowanych i organizowanych przez osobę, fundację czy instytucję zgłasza akces klasa, grupa przedszkolna, świetlica bądź cała placówka. Zazwyczaj należy wybrać i wykonać określoną liczbę zadań proponowanych przez organizatorów. W mediach społecznościowych uczestnicy dzielą się doświadczeniem, inspirują, prezentują efekty pracy, czasem wymagane jest sprawozdanie. Na koniec otrzymują certyfikaty lub dyplomy do wydrukowania. Nauczyciele mogą je wykorzystać w procedurze oceny i awansu zawodowego, a dyrekcja do promocji oraz budowania wizerunku placówki.
Zamów prenumeratę: www.profinfo.pl/sklep/dyrektor-szkoly,7340.html
