Odpowiedzialność pośredników internetowych za treści użytkowników w prawie Unii Europejskiej - Książka tygodnia

W rozdziale I monografii podjęto próbę sformułowania definicji i rozumienia pojęcia pośredników internetowych oraz zdefiniowania związanych z tą tematyką pojęć. Przeanalizowano m.in. podejście wybranych państw członkowskich do klasyfikowania niektórych usług jako pośredników internetowych oraz wskazówki, jakie w tej kwestii wynikają z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości.
Rozdział II koncentruje się na usługach określanych w dyrektywie 2000/31 jako hosting. Z uwagi na pojawienie się nowych usług polegających na przechowywaniu treści, które odbiegają swym charakterem od hostingu zdefiniowanego w dyrektywie, praca wprowadza dodatkowe pojęcia na określenie tej kategorii usług.
Rozdział III zawiera analizę postanowień dyrektywy 2000/31, mających na celu zabezpieczenie działalności pośredników internetowych przed nadmiernym ryzykiem prawnym lub nieproporcjonalnymi obowiązkami dotyczącymi nadzoru nad treściami użytkowników. Dotyczy on wyłączeń odpowiedzialności przewidzianych dla określonych kategorii usług pośredników oraz wprowadzonego dla tych usług zwolnienia z ogólnego obowiązku monitorowania treści użytkowników.
Rozdział IV podsumowuje obowiązki związane ze zwalczaniem treści bezprawnych, jakie zgodnie z dyrektywą 2000/31 mogą zostać nałożone na pośredników internetowych mocą przepisów powszechnie obowiązujących. Wskazano w nim wybrane unijne i krajowe przepisy wypełniające tę dozwoloną sferę.
Rozdział V opisuje obowiązki, które adresowane są do pośredników mocą indywidualnych rozstrzygnięć sądów lub organów publicznych. Przeanalizowano w nim przepisy unijne, które mogą być podstawą wydawania wobec pośredników nakazów w rozstrzygnięciach jednostkowych. Opisano również wynikające z orzecznictwa TS wymogi, jakie powinny spełniać nakładane na nich nakazy.
W rozdziale VI opisano obowiązki, jakie pośrednicy internetowi przyjmują na siebie dobrowolnie, mocą postanowień umownych lub instrumentów samoregulacyjnych. Uwzględnia on porozumienia istniejące na poziomie unijnym, międzynarodowym oraz w wybranych państwach członkowskich. Analiza pozwala skonfrontować rolę przypisaną pośrednikom w prawie unijnym z funkcjonującymi obecnie praktykami rynkowymi.