Docenianie to uznanie wartości, pozytywna ocena, wyrażenie akceptacji i szacunku. W codziennym szkolnym życiu nie jest praktyką stosowaną jednakowo w odniesieniu do wszystkich. Nauczyciele mogą liczyć na uczniowskie podziękowania, nagrody dyrektora, odznaczenia państwowe, natomiast pracownicy niepedagogiczni rzadziej są publicznie doceniani i nagradzani. W artykule prezentuję przykłady dobrej praktyki i doświadczenia dyrektorów.
Fragment artykułu z miesięcznika „Dyrektor Szkoły” 2025/10
Dwa razy w roku w szkole mają miejsce rytualne podziękowania. W Dniu Edukacji Narodowej odbywają się akademie, uczniowie dziękują pedagogom, rada rodziców czasem zaprosi na kawę i tort, dyrekcja lub organ prowadzący wręcza nagrody czy medale. Druga okazja docenienia pracy i wyrażania wdzięczności to zakończenie roku szkolnego, kiedy to podziękowania przybierają różne formy i kierowane są głównie do pracowników pedagogicznych. O ile kwiaty i laurki od uczniów są odbierane pozytywnie, to prezenty budzą kontrowersje i dyskusje w środowisku nauczycielskim oraz społeczeństwie.
Kilka lat temu w artykule Czy umiemy dziękować? („Dyrektor Szkoły” 2016/6) (…) napisałam, że (nie)pamiętamy o niepedagogicznych i udało mi się przytoczyć tylko dwa konkretne przykłady osobistych podziękowań osobom spoza grona pedagogicznego: ciepłe spersonalizowane pożegnanie pracownicy odchodzącej na emeryturę oraz imienne publiczne wyrazy wdzięczności dla pani woźnej za pomoc w organizacji jasełek.
Niestety dziś słowa o zapominaniu o pracownikach administracji i obsługi nadal są gorzko aktualne. Jak wynika z przeprowadzonych przeze mnie rozmów, pomimo teoretycznej (?) świadomości dyrekcji rangi doceniania, pracownicy niepedagogiczni rzadko otrzymują w Dniu Edukacji Narodowej nagrody od dyrektora czy organu prowadzącego, nie słyszą publicznych podziękowań na zakończenie roku szkolnego i nie dostają życzeń z okazji jego rozpoczęcia.
Zamów prenumeratę: www.profinfo.pl/sklep/dyrektor-szkoly,7340.html