Planując zmiany w polskiej szkole, skupiamy się na profilu absolwenta, podstawach programowych, systemie oceniania, doskonaleniu nauczycieli. Pytanie, czy nie zapominamy o najbardziej naturalnym wsparciu rozwoju uczniów, jakim jest otaczająca ich przestrzeń – klasy, szkoły, osiedla, miejscowości – oraz realizowane w niej zasady funkcjonowania, normy i praktykowane wartości.
Fragment artykułu z miesięcznika „Dyrektor Szkoły” 2025/10
Wszystko, co nas otacza, może stać się inspiracją do uczenia się. Doskonale rozumieją to dzieci na długo przed wejściem w formalny system nauki. W zasadzie samodzielnie poznają podstawy języka, litery i cyfry, stawiają pierwsze kroki w czytaniu i prostych działaniach arytmetycznych, z powodzeniem praktykują formy samoobsługi, porównywania i wyciągania wniosków. Uczą się również zagadnień edukacyjnie nieoczywistych związanych z oceną rzeczy, zjawisk i procesów postępowania, znaczenia pojęć oraz praktyki ich stosowania, formuł zachowań, budowania relacji i zabiegania o cele, które uznają za szczególnie istotne.
Oznacza to, że obok praktykowanych przez dorosłych, zwłaszcza nauczycieli, sposobów przekazywania wiedzy czy rozwijania umiejętności, źródłem nauki są również rozliczne doświadczenia i przeżycia. Zwłaszcza te, które się powtarzają i obdarzone są wysokim poziomem emocji, szczególnie pozytywnych. Uwzględniając ten stan rzeczy w codziennym doświadczeniu rozwojowym dzieci i młodzieży, warto dbać o to, w jakiej przestrzeni przychodzi im żyć i jakich emocji oraz relacji doświadczają.
Zamów prenumeratę: www.profinfo.pl/sklep/dyrektor-szkoly,7340.html