Rodzice, organy państwowe i wszelkie instytucje mają w swoich działaniach kierować się dobrem dziecka. Oznacza to nie tylko zapewnienie mu ochrony przed jawną przemocą, lecz także stworzenie możliwości zaspokojenia wszystkich potrzeb – również tych wyższego rzędu.
Fragment artykułu z miesięcznika „Dyrektor Szkoły” 2025/10
Zaniedbanie dziecka może występować w różnych postaciach. W ujęciu potocznym najczęściej łączy się je z niewłaściwym zaspokajaniem potrzeb w obszarze fizycznym – dziecko chodzi w brudnych ubraniach, ma nieumyte włosy lub jest niedożywione. Ale charakter tego zjawiska jest o wiele szerszy – destrukcyjne jest także zaniedbanie emocjonalne.
Specjalistka z zakresu psychologii rozwojowej dr Angelika Kleszczewska-Albińska systematyzuje formy zaniedbań, dzieląc je na cztery obszary:
a) fizyczny – niezaspokajanie potrzeb fizycznych i zdrowotnych dziecka, brak dbałości o higienę, niezapewnienie odzieży odpowiedniej do warunków atmosferycznych;
b) społeczny – niezaspokajanie potrzeb w zakresie kontaktów z rówieśnikami i dalszą rodziną, nieadekwatne do wieku dziecka relacje z rodzicami, brak dbałości o wyznaczenie granic;
c) emocjonalny – permanentne ignorowanie dziecka lub jego potrzeb, stawianie wymagań nieadekwatnych do wieku, przemoc psychiczna, umniejszanie godności dziecka, wrogie postawy wobec niego, narzucanie woli rodzica wykraczającej poza ramy wychowawcze, napaści i szantaż emocjonalny;
d) poznawczy – niezaspokajanie naturalnej ciekawości poznawczej, brak zainteresowania postępami edukacyjnymi dziecka, ograniczanie dostępu do wiedzy, udziału w wydarzeniach oświatowych i kulturalnych.
Zamów prenumeratę: www.profinfo.pl/sklep/dyrektor-szkoly,7340.html