Dzieci w naturalny sposób odbierają przyrodę wszystkimi zmysłami, a ona odpowiada na ich niewyczerpaną ciekawość, przyjmując wiele twarzy – tropy zwierząt napotkane w lesie, zbudowany szałas z gałęzi, zauważona w parku sójka. Pozwólmy, by natura otworzyła przed uczniami swój bezkresny świat, rozwijając ich kreatywność i dając chwile ukojenia oraz beztroskiej zabawy i nauki.
Fragment artykułu z miesięcznika „Dyrektor Szkoły” 2025/7-8
Obecność przyrody w życiu dzisiejszego społeczeństwa jest coraz mniejsza. Autorzy badań i publikacji na ten temat biją na alarm i uświadamiają ogromne znaczenie kontaktu człowieka z naturą, dowodząc korzyści, jakie można z niej czerpać. Wskazują też przykre konsekwencje braku aktywności na świeżym powietrzu, wyjść do lasu czy działań w otoczeniu przyrody.
Richard Louv w książce Ostatnie dziecko lasu opisuje wielkie straty ponoszone przez to, że natura ma w naszym życiu coraz bardziej marginalne znaczenie. Autor określa tę sytuację mianem „zespołu deficytu natury” opisującego cenę, jaką ludzkość płaci za odwrócenie się od przyrody: zmniejszone użycie zmysłów, niedobór uwagi, częstsze występowanie chorób fizycznych i psychicznych. Ale deficyt ten jest tylko jedną stroną medalu, drugą jest bogactwo natury. Dzięki temu, że widzimy konsekwencje niedoboru, możemy dostrzec, jak wielkie korzyści – biologicznie, poznawczo, duchowo – mogą odnieść dzieci przez pozytywny, fizyczny kontakt z przyrodą (Warszawa 2020).
Wnioski z badań, które w książce Szkoły, do których chce się chodzić przywołuje Maria Hawranek, dowodzą korzystnego wpływu spędzania przez uczniów czasu w lesie – to zwiększona umiejętność koncentracji, lepsza koordynacja ruchowa, zwinność, czucie ciała i umiejętność zachowania równowagi. Ponadto kontakt z naturą działa kojąco, pozwala wyregulować emocje, zmniejsza stres i sprzyja budowaniu dobrych relacji (Kraków 2021).
Zamów prenumeratę: www.profinfo.pl/sklep/dyrektor-szkoly,7340.html